VIDEO TRANSCRIPTION
Marcin Włoch
Klasa 7- Kongres wiedeński. Jak z Napoleonem sobie (nie) radzono...
Description generated by Skrybot
Kongres Wiedeński odbył się w 1814 roku, mając na celu przywrócenie ładu europejskiego po Napoleonie. Decyzje podjęte na kongresie obejmowały zasady restauracji, legitymizmu i równowagi sił europejskich. Utworzono Święte Przymierze, mające pilnować ustalonych zmian granic. W rezultacie, większość ustalonych granic przetrwała do I wojny światowej.
Transcription generated by Skrybot
Dzień dobry, dzisiaj zaczynamy sobie temat już z klasy siódmej. Tym tematem jest Kongres Wiedeński, także zapraszam do oglądania. Ostatnich tematach w klasie szóstej była mowa o Napoleonie. Mówiliśmy już o końcówce jego, powiedzmy, że kampanii, o porażkach. I wspomnieliśmy o tym, że była bitwa pod Lipskiem, która miała miejsce w roku 1813, nazywana też Bitwą Narodów. Przegrywa tam Napoleon i w wyniku tego zostaje zasłany na wyspę Elbę. W gwoli przypomnienia to tylko mówię. Natomiast jeżeli chodzi o samego Napoleona, on się nigdy nie pogodził z takim zasłaniem, z abdykacją, do której był zmuszony. W związku z tym jakby miał plan, żeby z tej Elby uciec. Natomiast kraje europejskie. . . Zaraz po zesłaniu, jakby nie brały pod uwagę tego, że Napoleon może kiedyś jeszcze wrócić, rozpoczęły w Wiedniu obrady, obrady kongresu.
Początek datuje się na wrzesień 1814 roku. Natomiast mówię, datuje się, ponieważ kongres tak naprawdę oficjalnie nigdy nie został otwarty. Tak to były takie raczej luźne spotkania, gdzie dyskutowano o przyszłości Europy. Dyskutowano o tym podczas balów, podczas takich, powiedzmy, że koncertów. Dlatego też oni się raczej bawili niż pracowali i ten Kongres Wiedeński przechodzi też do historii pod nazwą Tańczący Kongres. Natomiast będzie mieć akt końcowy, który jakby podsumuje działalność całego Kongresu, sugerując, że on kiedyś tam był otwarty. No oficjalnie nie był, ale to już taki szczegół. Jaki był cel tego Kongresu? Cel był dosyć prosty, żeby powrócić do ładu europejskiego sprzed epoki napoleońskiej oraz sprzed rewolucji francuskiej. po to, żeby jakby w przyszłości. . . Podobne sytuacje miały się już nie zdarzyć.
Dlatego też podjęto decyzję o tym, że tą Europę umebluje się na nowo, a meblowaniem zajmą się najważniejsze postacie ówczesnej Europy, które sobie pokrótce poznamy. Jako pierwszego widzimy cara Rosji, jest to Aleksander I. On tutaj będzie taką funkcję pełnił raczej nadzorczą, ale najważniejsze decyzje będą przez niego właśnie podejmowane. drugim takim decydentem, bardzo ważnym człowiekiem, który. . . No, właściwie o tych losach Europy będzie współdecydował, był król pruski i to jest Fryderyk Wilhelm III. Wielką Brytanię reprezentować będzie ich minister spraw zagranicznych, jest to Robert Stuart Castlerey. Więc jest to jakby już taka inna postać, co nie znaczy, że mniej znacząca, ponieważ on reprezentuje interesy królewskie, natomiast król osobiście nie brał w tym udziału. Jako, że to wszystko było w Wiedniu, było to w Austrii, no to jasnym było, że jednym z gospodarzy będzie sam cesarz, czyli Franciszek.
pierwszy. Widzimy go teraz na zdjęciu, ale tak naprawdę podczas całości przebiegu tych obrad, podczas tego kongresu, takie najważniejsze decyzje będzie podejmował bardzo istotny człowiek, o którym jeszcze będziemy wspominali sobie przy okazji roku 1848. Jest to Clemens von Metternich, więc warto o nim tutaj też pamiętać. Jeżeli chodzi o Francję, reprezentantem Francji był ówczesny minister spraw zagranicznych Charles Talleyrand. I to jest taka dosyć barna postać, ponieważ Dzięki. On tak naprawdę już jako polityk udzielał się w czasie rządów Ludwika XVI, tego, którego ścieli podczas rewolucji francuskiej. Później przeżył on tak naprawdę wielki terror Jakobinów. Później przeżył on Napoleona, tak naprawdę też pełniąc odpowiednie funkcje, bo nawet tytuł księcia będzie miał, nawet nie jednego, tylko kilku terytoriów. Jak się okazuje, nawet po Napoleonie będzie on bardzo ważnym politykiem dla Francji, ponieważ to on będzie ją tutaj reprezentował.
Jeszcze raz się. . . Przyjrzyjmy temu panu. Bale, koncerty, przepraszam, obrady kongresowe oczywiście szły w jak najlepszym kierunku. Ustalano pewne zasady, które będą panować w Europie, ale ten ład i porządek został zakłócony. Zakłócony został w marcu 1815 roku. Wtedy królem francuskim na zasadzie restauracji, o czym za chwilkę będę mówił, był Ludwik XVIII, czyli pan, którego tutaj widzimy na wizerunku. Natomiast on nie miał zbyt wielkiego poparcia w społeczeństwie. I Napoleon postanowił to wykorzystać. Ale zanim do zasad przejdziemy, zanim przejdziemy do Napoleona, takie dwie rzeczy, które chciałbym Wam tutaj jeszcze nadmienić. W wyniku rewolucji francuskiej, jak już wspominałem to jeszcze na lekcjach przy Napoleonie, Ludwik XVI był ścięty, a jego syn, jakby z racji narodzenia w rodzinie królewskiej, już w przyszłości miał być Ludwikiem XVII.
No ale że on zniknął, zaginął, no to Ludwik XVII pozostał w Annałach jako jeden z władców, który właściwie nigdy nie był koronowany. oficjalnie, natomiast później takim kontynuatorem tej polityki monarchii francuskiej był właśnie Ludwik XVIII, czyli brat Ludwika XVI. Wracamy sobie teraz do Napoleona. Napoleon, kiedy opuszczał Elbę, zresztą ona daleko od Francji przecież nie leżała, zwróćcie uwagę, nie miała jakichś wielkich terenów do przebycia. Więcej też było to pewnie kuszące dla niego, żeby tą Elbę opuścić, natomiast wiedział o jednym, że pomimo tego, że zabrali mu tytuł cesarza, że zmusili go do abdykacji, to nie mogły mu zabrać tego poparcia społecznego, gdzie ludzie go po prostu uwielbiali i kochali. W nim widzieli przecież wybawiciela właściwie całej Francji.
Francja przecież razem z nim zdobyła tyle terenów w Europie, a teraz te tereny mogą podczas tego kongresu zostać po prostu poucinane. Dlatego też Napoleon, kiedy szedł właściwie z taką swoją podstawową armią swoimi przybocznymi, Ludzie bardzo chętnie do niego dołączali, część wojska również dołączyła, natomiast cała ta grupa, właściwie zgraja ludzi, która będzie przy Napoleonie, ona nie będzie takim, powiedzmy, hartem ducha się wykazywać na pór walki, z powodu dosyć płachego. To nie było wojsko, to byli zwykli ludzie. Pewnie jak ja bym poszedł teraz za takim Napoleonem, będąc w roku 1815, to nie miałbym rado tego pojęcia o tym, co on do mnie mówi, jaki szyk uformować i jak zaatakować na przykład z lewej czy prawej flanki.
Więc nie ma co się oszukiwać, że ta decydująca bitwa, właściwie to o całej historii Francji i o samym Napoleonie, która rozegrała się 18 czerwca roku 1815, była przegrana. A bitwa ta była pod Waterloo, czyli miejscowość znajdującej się w Belgii. Po tej porażce Napoleona postanowiono zesłać nieco dalej, już teraz na Ocean Atlantycki. Jest to wyspa Świętej Heleny, już zdecydowanie dalej niż Elba od Francji, tak żeby już on nigdy nie wracał. Także ten system, jak się okaże, będzie słuszny, ponieważ. . . No i. . . To będzie właściwie końcówka życia samego Napoleona. Na tej Świętej Helenie, na tej wyspie, cesarz otoczony był taką grupą współpracowników, który na początku dyktował pewnego rodzaju swoje pamiętniki, które oni spisywali. Niektórzy mówią, że być może gdzieś tam na tej wyspie już mu coś lekko odbiło.
Zresztą to jest też tak, powiedzmy, że pokazywane raczej w sposób prześmiewczy w reklamach Kerfura, gdzie tam macie tego Napoleona, którego się wciela polski aktor. Oczywiście jest to wzorowane na reklamach francuskich, natomiast on wydaje dekrety. I podobno Napoleon w tych pamiętnikach wydawał dekrety dla Francji, którą już dawno nie rządził. Więc ta choroba psychiczna rzeczywiście mogła być. Natomiast czy rzeczywiście była, to kwestia dyskusyjna. Natomiast później, kiedy Brytyjczycy troszeczkę osłabią ten orszak całego Napoleona, uklucą mu tych współpracowników, to sam Napoleon więcej czasu będzie spędzał w samotności. No i niestety w samotności. . . miał też umierać, co prawda będą tam najbliżsi, zwróćcie uwagę tutaj na obraz pokazujący już śmierć samego Napoleona.
Umiera on w roku 1821 i generalnie według badań na pewno nie było tam czynników zewnętrznych, raczej był to nowotwór żołądka, którego pozbawił życia, ale są tacy, którzy dalej twierdzą, że mogłoby to być jakieś otrucie. Natomiast później, w latach następnych, na początku XX wieku zbadano kości, które pozostały po Napoleonie okazało się, że w tych kościach Nie ma ani grama trucizny, a one tam powinny się zachować, nawet jeżeli to było przynajmniej te 80 lat wstecz. Umiera niestety z przyczyn nowotworowych, także tutaj sytuacja i historia Napoleona się w sumie to kończy. Ale kończąc też całą opowieść o samym Napoleonie, od momentu kiedy ucieka on z Elby, czyli powiedzmy odtąd, dotąd, kiedy jest bitwa pod Waterloo, no generalnie mija 100 dni. Dlatego też te wydarzenia nazywane są 100 Dniami Napoleońskimi. Także to warto też zapamiętać.
Teraz wracamy sobie do samego kongresu i do decyzji, postanowień, które zostały tam podjęte. Przede wszystkim zdecydowano o takich trzech zasadach, które będą panować na całym kontynencie. Pierwszą zasadą jest taka zasada restauracji. Miała ona oznaczać, że wszystkie dynastie, które zostały obalone przez Napoleona, bądź wcześniej w wyniku rewolucji francuskiej, mają zostać przywrócone na tron, czyli odrestaurowane. Nie chodzi tu o restaurację, w której będziemy sobie na przykład jedli, Tylko chodzi o odrestaurowanie czegoś, co kiedyś, powiedzmy, miało znaczenie, więc wracamy do tamtych czasów. Drugą zasadą będzie zasada legitymizmu. Ona oznacza, że od tej pory władza monarchów jest jakby święta, nienaruszalna i żaden tłum nie może pozbyć się takiego władcy poprzez na przykład ścięcie albo, powiedzmy, poprzez detronizację. Więc ta druga zasada jest dosyć istotna. I trzecia jest to zasada tak zwanej równowagi sił europejskich, albo równowagi europejskiej.
I tutaj uznano, że w przyszłości już żadne państwo w Europie nie może pełnić role hegemona, czyli dominatora na kontynencie, jak to było z Francją za czasów napoleońskich. Żeby tego przypilnować, na kongresie wiedeńskim zawiązane zostaje tak zwane Święte Przymierze. Święte Przymierze, które jakby miało utrwalać ład europejski, ten, który był na tym kongresie ustalony. i zostało to święte przymierze utworzone przez władców Prus, Austrii oraz Rosji. i że oni mieli się kierować w swoich poczynaniach zasadami Ewangelii, dlatego też nazwano ten twór Świętym Przymierzem. Natomiast w kolejnych latach do tego sojuszu dołączą niemal wszystkie kraje europejskie, poza Wielką Brytanią, poza Turcją, no bo to niechrześcijańskie, no i poza państwem kościelnym, żeby nikt nie zarzucił papieżowi, że on jako powiedzmy stojący na czele kościoła katolickiego będzie też stał na czele jakiegoś powiedzmy traktatu politycznego.
Tego chciano uniknąć, w związku z tym nie ma tutaj państwa kościelnego. Natomiast zmiany granic, które zostały uchwalone na Kongresie Wiedeńskim, są dosyć istotne, ponieważ te zmiany przez jakiś czas się będą utrzymywać. A to Święte Przymierze będzie miało też pilnować tych zmian, żeby one już później nie były łamane, żeby te granice po prostu utrzymały się. A na przykład w tych kolejnych latach będą one łamane nagminnie i Święte Przymierze nie będzie nic z tym robiło, więc nie będziemy mieli taki temat w przyszłości jak przeciwko Świętemu Przymierzu, ale to za jakiś czas. Teraz do tych zmian granicznych sobie wrócimy i opowiemy sobie, co tam ciekawego się wydarzyło. Wielka Brytania nie straciła niczego, ba, zyskała.
Kolejne kolonie utrwaliła swoją władzę na morzach, na oceanach, stała się jakby takim potężnym krajem kolonialnym, co zresztą będzie potwierdzane przez cały XIX wiek. Także Wielka Brytania wychodzi z tego najbardziej zwycięsko, przy czym najmniej w sumie tych wojsk podczas tych wojen napoleońskich straciła. W kwestii Francji ustalono, że ich granice mają powrócić do roku 1792, czyli jeszcze sprzed tego takiego pełnego wybuchu rewolucji francuskiej. Austriacy odzyskali zabraną przez Napoleona Dalmację oraz zdobywają wpływy na ziemiach włoskich, a dokładniej to na północy tych ziem i do tych wpływów austriackich będziemy sobie wracali w drugiej połowie wieku XIX. Jako, że Napoleon coś tworzy, to jest to złe, więc Związek Grański jest zły, zostaje on zlikwidowany i właściwie bez jakichś większych kombinacji granicznych zostaje tylko zmieniona nazwa, a sam twór pozostaje bez zmian. Tą nazwą nową będzie Związek Niemiecki.
Na ziemiach włoskich zlikwidowano to, co Napoleon utworzył, czyli Królestwo Włoskie i w ramach tego odbudowano państwo kościelne, które Napoleon zlikwidował oraz utworzono Królestwo Bojga-Secylii oraz takie Królestwo Sardynii, które będzie w sumie nazywane Piemontem. I my do tego hasła, do tej nazwy będziemy jeszcze wracać. Belgię, Holandię połączono wbrew właściwie im samym w Królestwo Zjednoczonych Niderlandów i tutaj będziemy do tej Belgii wracali, która się z tym raczej nie będzie chciała do końca pogodzić. Na ziemiach polskich również likwidowano to, co Napoleon utworzył, czyli nie ma już Księstwa Warszawskiego. W ramach tych ziem, które były wcześniej w księstwie, powstają trzy zupełnie nowe twory. Tymi tworami są Królestwo Polskie, które będzie zależne od Rosji, Wielkie Księstwo Poznańskie, które będzie zależne od Prus oraz Rzeczpospolitą Krakowską, albo inaczej nazywane było też Wolnym Miastem Kraków, będzie ona zależna od trzech zaborców.
Więc jak widzimy, wszystko to, co Napoleon stworzył, było B. W związku z tym trzeba było zrobić to po swojemu i ci, których przedstawię na samym początku lekcji, umeblowali Europę od początku. Wbrew woli wielu narodom, w związku z tym ten ład w całości na długi okres nie wystarczy, ponieważ będzie on łamany, święte przymierze sobie z tym radzić nie będzie, ale finalnie większość granic, które będą tutaj na tym kongresie ustalone, przetrwają aż do czasu wybuchu pierwszej wojny światowej. I tym akcentem kończymy sobie temat dzisiejszy. Ja za dzisiaj dziękuję oraz serdecznie pozdrawiam. Do widzenia. .
S K R Y B O T
Skrybot. 2023, Video transcriptions from YouTube
By visiting or using our website, you agree that our website or the websites of our partners may use cookies to store information for the purpose of delivering better, faster, and more secure services, as well as for marketing purposes.