VIDEO TRANSCRIPTION
Jorn Luka
The Trueman Show #69 Ronald Bernard
Description generated by Skrybot
No description has been generated for this video.
Transcription generated by Skrybot
Ze denken altijd dat ik een ex-bankier ben. En dat heb ik ook nooit gezegd. Ik heb gezegd dat ik een bankster was. Bankiers waren juist degene die wij gebruikten om te faciliteren. Wij stonden veel hoger binnen het piramidale systeem. Als je de protocollen van Zion leest en daar staat het woord God, dan gaat het over Satan. De strekking van het verhaal was, we gaan dus die persoon die op die tafel ligt, eigenlijk een hele gigantische trip geven in genot. In climaxen, seksuele energie opwekken en al die gebundelde energie, die seksuele energie, daar ging het dus om, om te offeren aan hun heer.
En op het moment dat je dan door twee collega's uiteindelijk ingeschat wordt, was natuurlijk gewoon een opdracht van boven, van hij is er wel aan toe om deel te nemen aan offers. En dat dat nou juist ging om kinderen, daar brak ik. En dan blijken er toch allemaal ontwikkelingen op aarde te zijn, projecten met technologieën. Waardoor ik nu kan zeggen jongens, we worden echt voor de gek gehouden, want we lopen nog eigenlijk in de berenvel met een knuppel rond. Maar je kan echte duurzaamheid, kan je werkelijk gaan toepassen op alle segmenten van het leven waar wij in willen voorzien.
Ja, dan ben je toch off-grid, dan ben je toch klaar met je stroom, met je elektra zoals het nu gaat, dan ben je toch klaar met je stookolie, dan ben je toch klaar met je olie, met je gas en al die flauwekul, waar we nu mee bezig zijn. We zoeken het allemaal buiten onszelf, terwijl het in onszelf zit. Welkom, welkom lieve vrienden bij een nieuwe aflevering van de Truman Show. Een hele speciale ditmaal. Twee uur later dan we eigenlijk hadden bedacht. Gaan we zo meteen helemaal uitleggen. Ik zit bij Op Hodepel vandaag op een hele toffe locatie die ze hier hebben staan, Okergenaamd, met een heel mooi uitzicht. Op inmiddels toch wel onze thuisbasis zo'n beetje.
Ik zit hier met Ronald Bernaar. En vergelijkbaar met de stroom van de Truman Show. Ik zit hier met Ronald Bernaar en velen van jullie zullen hem inmiddels wel kennen, denk ik, door de filmpjes die viral zijn gegaan van hem. Hij heeft in het financiële wezen gewerkt en hij heeft hier heel veel bizarre dingen meegemaakt aan de duistere kant van het spectrum. Daarna is hij heel veel mooie dingen gaan doen. United People Foundation onder andere en heel veel andere mooie projecten. Daar gaan we het zo meteen vast allemaal wel over hebben.
Voordat wij begonnen, want dit is het moment ook wat uitloopt, dus we wilden beginnen, we hadden natuurlijk een heel erg gezellig voorgesprek al, en op het moment dat we wilden beginnen knalde David zijn laptop uit, wat eigenlijk nooit gebeurt. En Ronald zei tegen mij, dit is nou wat mij eigenlijk altijd gebeurt als ik ergens terecht kom. Daar gaan we het zo meteen gelijk over hebben voordat we gaan beginnen aan het gesprek, lieve vrienden. Jullie doen mij een groot plezier door deze podcast, als jullie hem tof vinden, te delen met je vrienden op social media. En op mijn website wil ik lekker alles op mijn website hebben, dus dan wordt het superbelangrijk dat jullie mee helpen met dit te delen, waarvoor dank.
Op mijn website www. jornlukka. com vind je dus alle content die ik maak. We gaan een grote verandering doorvoeren, dit zal binnen nu en een maand gebeuren, waardoor het alleen maar chiller wordt voor jullie om het te gebruiken. Op deze website kunnen jullie ook een financiële bijdrage doen. Daarmee helpen jullie mij enorm, dank jullie wel daarvoor. Als je iets anders wil bijdragen kan het ook door mailtje sturen op mijn website www. jornlukka. com. Mijn dank is groot en ik ga snel beginnen met het gesprek waar ik erg naar uitkijk. Ronald, dank je wel dat we dit gesprek met jou mogen opnemen. Ja, dus wederzijds, ook dank je wel.
Ja, net begonnen we het gesprek op een hele andere manier. Daar wil ik zo meteen ook nog wel even op terugkomen, maar ik dacht laten we gewoon maar gelijk beginnen met wat er net gebeurde, want daar vertelt hij al best wel iets moois over, want wat ik net al heb gezegd is dat ik deze gesprek op een hele andere manier heb gezegd. Maar ik ga nu nog even beginnen, de hele intro is opgenomen en we begonnen met het mooie gedeelte van het gesprek al. En David zegt dat hij mijn laptop houdt mee op. Ik was rustig gekrashd en jij zegt oh, maak er geen zorgen, het gebeurt altijd waar ik kom standaard.
Ja, dan wordt er altijd een onderbreking in gelast, op welke manier dan ook. Dat is eigenlijk een soort van pesten. En kijken hoe jij daarop reageert. Want als we jou hierin ongerust kunnen maken, en wij dat zijn de energetische energieën, hoe je ze ook wil noemen. Als ze jou ongerust kunnen krijgen van oh, oh, oh, als we zo in het interview zitten en die laptop crest weer, dan kunnen we weer opnieuw beginnen.
Dus als al die afleiding toegang krijgt tot jou, om jouw lichaam zit een energetisch veld, een energie veld, als daar gaten inkomen, poorten inkomen, waar de angst in kan sijpelen, zo gauw dat gebeurt krijg jij hier op je schouder een stemmetje wat de hele tijd vervelend gaat doen met wat er allemaal mogelijk nog meer gaat gebeuren. Dan kan jij nooit die volle aandacht, ondanks koptelefoon, kan jij nooit die volle aandacht op het interview en de essenties hebben. Dus ik ben heel gewend, vertrouwd eigenlijk, als ik lezingen geef of interviews aangaan, dat er van alles aan energetische kloterijtjes komen die we dan toeval noemen.
Dus ik wilde je nog wat meegeven, ik ben misschien niet zo goed onderlegd in de Nederlandse taal als jou, maar ik hoorde je er net iets zeggen over een financiële bijdrage. Nou kan ik het mis hebben, maar volgens mij is dat een financiële blijdrage. Maar ik ken niet de Nederlandse taal zo heel goed, maar volgens mij hoort dat een financiële blijdrage te zijn. Een blijdrage? Ja, dat mensen vanuit hun hart zeggen van wow, dit is geweldig, want je doet het allemaal maar uit eigen zak, nou dat houd ik er op. Dus als je op deze manier ondersteund wordt vanuit een blijdrage, dan hoop ik altijd dat mensen ook weer blij worden. Die is mooi ja.
Zo voel ik dat wel, zo heb ik wel van het begin af aan deze podcast ook ingestoken van ja, nooit met die idee om geld te verdienen en gewoon gaan maken eigenlijk. En op een gegeven moment toen mensen zeiden van kan ik je wat overmaken ervoor ofzo. O ja. Toen ben ik begonnen met dat ook beschikbaar te stellen voor mensen. We hadden het net even over in het voorgesprek, vanuit die rol van ondernemer ben ik dit gewoon gaan doen, want ik ergens zo erg voelde dat ik dit moest gaan doen ofzo, zonder heel erg na te denken over de consequenties daarvan of wat dan ook.
Ik wist natuurlijk dat ik uit mijn bedrijf ging stappen, dus daar had ik wel iets van over gehouden. Maar ik dacht als ik daar mezelf met een jaar kon onderhouden dan vind ik het al helemaal best en dan zien we het er nou wel weer. En zo is dat eigenlijk, zo veel groeit. Ik vind het heel mooi, want ja, het is gratis voor iedereen beschikbaar en als je er wat voor over hebt dan top. Nee, als alle mensen op aarde een hart van steen hadden zou je nu inmiddels failliet zijn. Ja zeker weten. Ja, het is heel fijn dat je op deze manier dus een blijdrager zelf ook levert. Ja, nou ja. Ja.
Ja, ik vind het mooi dat je zegt ik ga die graag weer inhouden. Ja, weet je, ooit in 2008 geloof ik, 2008, toen was ik net terug van. . . België. Toen ben ik samen met toen de tijd mijn vriendin, inmiddels is ze mijn vrouw geworden, zijn wij samen naar alles wat we hadden meegemaakt, zijn wij de familie blij begonnen. En dat was een platform waarin particulieren en de zakelijke markt elkaar konden vinden op basis van ons concept dat de wereld een beetje blijer werd. Dus vandaar dat het ook de familie blij heette. Daaruit is ook uiteindelijk later United People ontstaan waar je het net even over had. Maar daarvoor zat heel erg de familie blij.
De website bestaat nog, dus heel statisch. Er is nog heel veel informatie op te vinden van hoe wij ons bewustzijn hebben gevoed en dat ook hebben gedeeld. Want in 2009 werd zij zwanger en met de opkomst van een kindje hadden wij zoiets van alles wat we daarin delen of eigenlijk ontdekken kunnen we ook delen. Want we wilden het beste voor ons kindje. Dus zo zijn we toen in leidingwater gedoken van hoe is de kwaliteit van leidingwater, hoe is onze voeding. Vaccins, zijn die goed voor ons kindje? Ja of nee? Dus zo zijn we eigenlijk het hele segment van wat de eerste jaren voor een kindje belangrijk is zijn we gaan onderzoeken.
En dat hebben we toen ook allemaal geplaatst op de familie blij website. Maar ook hoe we ermee om zijn gegaan. Want we kwamen er dus achter dat ondanks dat waterzuiveringsbedrijven heel erg hun best doen dat ze elk jaar in hun publicaties eigenlijk oproepen tot grotere investeringen. Omdat ze maar, ja ik weet het nu niet hoe het nu is want het is allemaal gedateerd. Maar toen de tijd ze in een range van tussen de 40 en de 60 procent konden zuiveren. Maar dat betekende dat er in ieder geval minimaal 40 procent van de rommel die in het water zit gewoon door de leiding ook ging. Dat konden medicijnafvallen zijn, resten van drugsgebruik, lozingen, van alles.
En toen hadden wij zoiets van die 40 procent is toch wel heftig, al dat gif. Dus wij zijn toen een filter gaan kopen van een stichting die er eigenlijk ook niet voor winsten ogenmerk in zat. Maar wel van de winst is dat mensen gezond worden. En dat was dan zo'n waterfilter, een mobiele die ook de hulporganisaties wereldwijd gebruiken. Dat is met twee kaars erin. En dan heb je een filtering van 99,99 procent. We hadden zoiets makkelijk. Dat is eigenlijk twee emmers op elkaar. Dat kan je ook meenemen op reis. Heb je dorst, schep maar uit de sloot en je hebt gewoon zuiver drinkwater. Dus dat vonden we een zinnige investering.
Niet alleen voor ons, maar ook voor ons kindje. En mocht het water ooit helemaal niet meer drinkbaar zijn, dan hebben wij toch altijd drinkwater. Zo is dat hele blijkoncept ontstaan, de familieblijk ontstaan. Dus het is eigenlijk nog een soort van gedateerde bewustzijnswebsite, waarin wij onze onderzoeken toen hebben gepubliceerd. En dat was een onderdeel van dat hele proces ook met dat zwangerschap. En dat zwangerschap heeft nog veel meer behelst, want we zijn toen uiteindelijk ons ook gaan terugtrekken in de natuur. In 2009 kwam dus die zwangerschap, die was er toen.
En dat is ook toen het moment geweest dat zij aan mij vroeg van, hoe kunnen we die wereld werkelijk op een liefdevolle manier transformeren, zodat die in vrede is, in welbevinden, voorspoed voor onze kinderen. Nou, dat raakte me enorm. En toen heb ik haar gezegd van, dan moet je het financieel systeem veranderen. Terwijl zij dat dan vroeg in de zwangerschap met de hand op de buik. Gewoon even het financiële systeem veranderen.
Ja, dat zei ik tegen haar, van, kijk, je kan alles in deze wereld veranderen, maar zolang je niet begint bij het veranderen, het transformeren van het financiële systeem, zeg maar het bloed wat door de aderen op aarde loopt, kan je het vergeten, want daar ligt het mega-monopol, en dat wist ik natuurlijk, vanuit mijn verleden. Dus dat heb ik haar toen gezegd, dan moet je het financiële systeem transformeren, op basis van mijn oude vakkennis. Je had het er net ook al over, en dat is een hardnekkige, dat is iets wat mensen dan creëren. Ze denken altijd dat ik een ex-bankier ben. En dat heb ik ook nooit gezegd. Ik heb gezegd dat ik een bankster was.
Een bankster, dat is juist een kruising tussen bankier en gangster. En ik en mijn collega's, want het is een heel verhaal hoor, van hoe dat allemaal is ontstaan, maar ik en mijn collega's waar ik van deel uit maakte de laatste vijf jaar van mijn carrière in het financiële systeem, waren wij eigenlijk de topcriminelen voor het grote geld. Wij zorgden er als loopjongens van het grote geld voor, dat wij alle geldstromen, zeg maar, begeleiden op een manier dat het ogenschijnlijk allemaal in orde was wat er gebeurde hier op aarde, want wij waren heel erg bezig op basis van manipulaties overal angsten te creëren en ellende te creëren, omdat dat grote verdienmodellen zijn. Dus dat is heel iets anders dan bankier.
Sorry dat ik je onderbrek, maar dus bijvoorbeeld oorlog of zo? Ja. Ja, precies. Het inzetten van biowapens, wat dan ziektes veroorzaakt. Ja, ja. Dus, maar ja, ook onrusten. Onrusten in bepaalde landen, dus bepaalde groepen die je dan voet, waardoor het bestaande regime of regering, ja, tanende is. Nou ja, noem daar eigenlijk een beetje ongeveer de hele waaier maar op van wat er aan ellende op aarde is, bijna alles, op de meeste natuur evenementen na. Daar is deels de natuur zelf ook verantwoordelijk voor. Is er natuurlijk heel veel ellende die we gewoon creëerden toen. Dus dat is toch wel iets anders als bankier zijn, want bankiers waren juist degenen die wij gebruikten om te faciliteren.
Wij stonden veel hoger binnen het piramidalisch systeem. Wij werkten, uiteindelijk werkten ik en het team voor de Gouden Driehoek. En in de Gouden Driehoek zitten de ware machthebbers hier op aarde. Dat is ongeveer tussen de 8. 000 en 8. 500 mensen. En dat is ook weer gedateerd, want ik praat echt over de jaren 90 van de vorige eeuw. Dus ik kan helemaal niet weten of ze heel veel kinderen hebben gekregen, want de meesten daarvan zullen al lang overleden zijn. Ik weet niet hoeveel er nu precies zijn, maar ik ga ervan uit dat het niet veel minder is geworden.
Maar het is een klein clubje en die bestiert eigenlijk alles op aarde en die maakt dus gebruik van een financieel piramidalsysteem. En dat bouwt zich op via de BIST, dat is de Bank of International Settlement. En daaronder krijg je dus het IMF en de Wereldbank. Dan krijg je de gewone centrale banken. De centrale bank Europa is er nu ook bij gekomen, maar de Bank of England, de Bank of Australia en bla bla bla, dan krijg je de gewone banken en dan krijg je de multinationals en daaronder krijg je de regeringen en dan krijg je het echte leven, de bevolking.
Dus wij maken gebruik van al die structuren en omdat wij dus een mandaat hadden, een licentie hadden om dus binnen die structuren, waar ongeveer 1 procent van alle gelederen gecorrupeerd is of een contract heeft getekend waarop ze meewerken, kreeg jij via je werkbriefjes, ja zo ging het nog. Wij kregen werkbriefjes met codes en wij wisten precies bij wie we moesten zijn om ons ding te doen. En dan maak je dus gebruik van centrale bankiers of de mensen binnen de BIST of vanuit multinationals of vanuit de gewone banken of vanuit de regeringen of welke joker dan ook. Want het zijn allemaal trekpoppen.
Dus ja, dat is een hardnekkig ding dat ze denken van oh hij is ex-bankier, maar dat is helemaal niet zo. Nee. Die was gewoon een financiële loopjongen van het grote geld en ja officieel met een beurslicentie die niet eens op mijn naam stond, want alles werd gedekt, deed ik natuurlijk valutenhandel he, dus het wisselen van Duitse marken en Engelse ponden en zo. En ja, we handelden in rente, dat was dan het depositoos en ja, we deden in vermogensbeheer en daar zat dan ook belastingontwijking bij, wat eigenlijk heel dicht ligt tegen belastingontwijking. Die grens is heel dun. Dus ja, er waren allemaal officiële dingen, natuurlijk.
Ik had ook wapenvergunningen, ik bedoelde dan had ik hier twee van die kanonnen zitten als ik eens een transport had gewoon over de weg en dat ging echt niet met de Brinks hoor, het ging gewoon met een bus of een grote limousine met een kofferbak en die stouden we gewoon vol want die handel, die moest gewoon ergens naartoe. Dat was de grote cash. Later, was het niet in de Tweede Golfoorlog met Irak, heb ik het zelfs in de krant gezien dat nog steeds pallets vol met geld gewoon op een luchthaven werden gedumpt om dus oorlogen te financieren. Dat heeft dus zelfs uiteindelijk mainstream gehaald met foto's eraan, wat wij deden in het Verborgenen.
Dus ik praat dan over een andere tijd, dat was de Tweede Golfoorlog, meen ik. Dus ik denk als je gaat zoeken dat je de luchthaven Bachdat, dat je nog foto's kan vinden van al die pallets van Amerikaanse dollars die werden ingevlogen en later niemand wist waar ze naartoe waren. Zo vreemd, of er een harde wind stond, dat ze zijn weggeweid, ik weet het niet, maar heel vreemd. Al dat geld was zomaar verdwenen. Miljaarden cash. Maar goed, nu zitten we natuurlijk in de digitale tijd. Ik praat echt nog over in de financiële wereld de cowboy-tijd. En is het dan zo dat jij, want je had het dan net even over die top van die gouden driehoek, dat daar 8.
000 tot 8. 500 man, zeg jij, een paar families zijn dat geloof ik dan, die daar een beetje met de scepter zwaaien? Ja, alleen wat ik vanuit de mainstream, nee niet vanuit de mainstream, maar vooral vanuit de alternatieve internet vaak oppik, omdat ze dat dan ook vragen, dat is dat ze zich dan denken, ze menen dan via internet dé families gevonden te hebben. En dan hebben ze er een hele lijst teván. Ja, dag, dat zijn de master puppets. Dat zijn nog steeds trekpoppen. Maar je hebt wel een punt, over het algemeen zijn het wel families. Maar niet alleen in de zin dat jij denkt dat het familie is.
Want de organisatie waar ik het nu over heb, waar we dus uiteindelijk voor werkten, die heet ook familie. Dat gaan we opzoeken. Nee, dat was een constructie. Dus het was niet alleen letterlijk familie, maar het was ook in een figuurlijke zin familie, omdat de organisatie heette gewoon de familie. En als je dus onderdeel uitmaakte, uiteindelijk van de familie. Wij werkte voor ze, dus we waren er geen onderdeel, maar we zaten er tegen aan te hikken. We hadden allemaal de ambitie om ooit binnen die familie ook opgenomen te worden. Maar je tekende een contract.
En in dat contract stond heel expliciet eigenlijk dat je de familie, maar ook je collega's en de manifestaties waar je je op initieerde, dat je die nooit en tenimmer zou beschadigen. Als die aantoonbaar een beschadiging opleverde, middels jouw werk, dan stond, en dat tekende je voor, met de dood. En dat werd dan een marteldood. Dus voordat jij een opdracht aanvaarde, had je altijd de ruimte om ja of nee te zeggen tegen de klus die je aangeboden kreeg. Maar zei je ja, dan had je je ook aan je contract te houden en dan wist je dus dat je met je rug tegen de muur ging.
Want mocht je echt fouten maken die beschadigend zouden zijn voor de groep of de familie, dan had je je feestje te pakken en dan was een marteldood. Dus het laat ook een beetje het militaristisch karakter zien van deze organisatie waar je dan uiteindelijk voor werkt. Aan de andere kant moet ik zeggen dat de tijd die ik daar heb meegemaakt, dat was dan de laatste vijf jaar, dat je langzaamaan echt doordrong en steeds mooier, nou ja, mooier, toen vond ik dat mooie klussen kreeg. Dat kwam uit mijn eigen woede, mijn eigen haat. Ik wilde alles vernietigen en ik vond dat toen mooie klussen. Maar gaandeweg, dan ben ik even de draad kwijt van mijn eigen. Kan helemaal gebeuren.
Je zat op vijf jaar geleden, je begon de klussen te krijgen die je toen mooi vond. Dus als je eenmaal aan zo'n deal begon, waar ik het militarisme al op aangaf, dan zette je jezelf ook op hoogspanning. Want je kon geen fouten maken. Dus als je eraan begon, wist je wat je deed. Maar dat was niet alleen voor jou, dat was voor alle anderen. En wat ik net even kwijt was, omdat het weer op een tak zat, dat is die tijd in die vijf jaar dat we zo strak met elkaar omgingen, was een hele zwart-witte wereld.
Maar vergeleken met de wereld die ik later kende, begon te kennen in mijn tweede leven, vergeleik ik het met een hele zuivige, strakke wereld waar iedereen wist wat hij deed en wat hij kon en waar hij aan toe was, als de slangenkuil waar ik later in kwam in mijn nieuwe leven, in de samenleving waar het allemaal open en eerlijk gaat en het allemaal zo kneutig gezellig is. Dat was pas een slangenkuil van hier tot Tokio, waarop ik soms wel eens dacht van jeetje, die manier zoals we toen leefden was geslecht nog niet. Op dat vlak, hè? Dat je wist waar je aan toe was met elkaar.
Maar ja, de familie waren ook deels familie, want ze waakte er wel voor om inteelt te creëren, dat wel, maar wat ze me toen, en weet je, wat ik nu vertel, nam ik vroeger allemaal niet zo serieus. Wat ze me wel vertelde, dat was dat hun bloedlijnen heel speciaal waren en dat ze al duizenden jaren terug gingen en dat ze zelfs van buitenaarts waren. Oh, dat zij het zo vonden? Ja, en ik vond dat helemaal niet zo vreemd, omdat ik had ooit in mijn jeugd twee keer een ervaring gehad, samen met een vriend, waarin we voertuigen hebben gezien, dat noemen ze dan UFO's, hè. Dat hebben wij ooit twee keer gezien in mijn jeugd.
En daarop bouwde zich bij mij een soort van overtuiging hoe het leven in elkaar zit. En wat ik altijd dacht, dat was dan zeg maar mijn overtuiging, dat was dat de planeet Aarde een strafcolonie is, waarin verklaard werd op deze manier hoe het komt dat we verschillende rassen hier op aarde hebben. Dus de Chinezen kwamen van een andere planeet, als de neguïde mensen, als de Eskimo's, enzovoorts, enzovoorts, de Indianen, Blanken, ga ze maar door. Dus al die verschillende diversiteit van rassen, die verklaarde ik doordat het immense universum zo groot was, dat er dus planeten zijn waar al deze soort rassen apart leven. En de rotzakken hadden ze gedumpt op aarde.
Zo'n beetje zo dat idee wat Engeland vroeger ook deed met Australië. Dat had ik kosmisch. Dus dat was mijn overtuiging. Dus toen dit soort verhalen, terwijl ik heel veel verhalen een beetje van koekoek vond, maar toen dit soort verhalen mij te oren kwamen uit de eerste hand, hoe geweldig hun waren en hoe hun bloedlijnen liepen en hoe verhevig ze waren eigenlijk en hoe ze zich onderscheiden ten opzichte van de trash, het menselijk afval wat hier ronddendert, de bruikbare idioten om het zo maar te noemen. Toen vond ik dat niet zo vreemd. Ik vond dat niet zo vreemd. Het paste een beetje in het beeld wat ik zelf had over deze aarde. Ik had zoiets in tegenstelling tot hun.
Ik had de intentie om zoveel mogelijk geld en macht te verwezenlijken, dus ook door te klimmen naar hun, om een totale vernietiging van de aarde te verwezenlijken. En dat hadden hun helemaal niet. Ze hadden gewoon een opzet van ze moesten wel wat reduceren, want het konijnhok werd wel erg vol onder hun, dus wel het beperken van het aantal mensen op aarde. Maar ja, ik keek daarna van jongens jullie zijn gewoon watjes. Slap, hap, want die wilden helemaal niet een totale vernietiging.
Later, als je daar intensief mee samenwerkt en je het zo naar je zin hebt in je eigen groepjes, zoveel gelijkgestemden die mij maar een beetje te dwaas fanatiek vonden in mijn vernietigingsdrang, ja, toen ging ik het ook bijstellen. Ik was het eigenlijk uiteindelijk ook met z'n eens dat we niet iedereen hoefden uit te moorden, inclusief jezelf, want het was eigenlijk best wel oké met de mensen waar ik mee om ging. Dat zijn wel deels monsters, maar goed, dat was ik zelf ook. Maar we hadden ook veel angst.
Dus als werkgroep hadden we angst voor de opdrachtgevers waar we voor werkten, omdat ik geloofde niet in de zin zoals ik nu alles weet, maar hun hadden wat ik dan noemde bovennatuurlijke gaven. Dat was dat ze machten en krachten hadden die wij niet hadden. Nu weet ik dat dat energieën zijn die door hun heen hebben gewerkt en dat ze het zelf niet waren. Toen de tijd wist ik niet beter als wow, hè. Wat merkt u dan? Nou, ik heb dat al wel eens een keer gedeeld.
Een collega van mij had toch wel een fout gemaakt, maar niet beschadigend voor de groep enzovoort, maar ik kreeg echt een standje en ik stond daar samen met hem voor zo'n, in dit geval man. En buitenom dat hij al kon zien wanneer we er aan kwamen terwijl de deur nog gesloten was en al kon oppakken wat onze gedachten waren, het eerste wat hij tegen mijn collega zei en deed, dat is nooit weer. En die hand ging naar zijn hart. En mijn collega begon te schreeuwen. Hij had heel veel pijn. En later hoorde ik van mijn collega dat hij gewoon een brand in zichzelf voelde en vreesde dat hij zou verbranden van binnenuit.
Nou weet ik wel dat lichamen kunnen ontvlammen, maar als je dat voor het eerst meemaakt, dan word je niet vrolijk van. Nee. Dan krijg je echt, tenminste ik kreeg echt angst en mijn collega's hadden ook angst voor dit soort lui en dat waren niet alleen mannen, dat waren ook vrouwen. Maar wij dichtten het hun toe. Later begreep ik pas in mijn nieuwe leven dat het allemaal heel anders zit. Maar dit zijn mensen, want ze zitten allemaal op de wereld, ja dat moeten hele rijke mensen zijn, veel macht. Maar die mensen, die kan jij op straat tegenkomen, waar ik het over heb.
Die kan op straat zitten in een afgetrapte spijkerbroek, gitaartje spelen en dat je denkt joh ik geef hem een euro. En die bepaalt morgen waar de oorlog begint. Die mensen laten zich niet zien. Die mensen hebben al die onzin hier op aarde helemaal niet nodig. Die tappen direct uit het vat van hun entiteiten die destructie willen en alleenheersgepei op aarde. Dat is een totaal andere macht als dat simplistische denken dat je macht, zo dacht ik namelijk, dat je macht gepaard gaat met relaties, maar vooral heel veel geld. En dat je dan de ultieme macht bent hier op aarde.
Als je al die families, want ik heb heus wel links en rechts soms e-mails binnengekregen van iemand die had dan iets ontdekt, een onderzoek gedaan, gepubliceerd. En dan denk ik van jongens jullie moesten eens weten hoe snel dat als een vlieg dood wordt gedrukt. En dat het nu lijkt als het de man of de vrouw die het bestiert. Want de laatste twee jaar is er natuurlijk een hoop naar boven gekomen van machtstructuren op aarde die er gewoon zijn. Via multinationals, de poppetjes erachter. Maar op een bepaald moment raken ze hem zoek. Dan komen ze bij beleggingsmaatschappijen en dan houdt het onderzoek op.
Want wat zit daar dan achter? Dan wordt er gegokt de roadsheels en de rockerfellers en daar stopt het ongeveer wel bij. Dat zijn de dingen die je dan leest. Maar die drukken ze zo dood. Dat hun zulke brave, trouwe trekpoppen zijn. Masterpippets. Ja oké, dat wordt beloond. Dat was bij mij toch ook zo. Weet je wat dat er gaat? Het is net als fabriek. Ik dacht altijd, want ik ben mijn hele leven zelfstandig ondernemer. Toen ik dus heel anders in elkaar zat en op de wereld keek, had ik altijd minachting voor de mensen die gewoon werkten. Een fabriek. Maar ik zat toch ook in een fabriek. Ik zat toch ook gewoon eerst als toiletjevrouw begonnen.
En stapje voor stapje afdelingshoofd. Ik bedoel, wat is het verschil? Ik zat toch ook gewoon binnen die hele machtstructuur. En ik droeg de illusie dat ik een vrije jongen was en het allemaal zo geweldig regelde. Maar dat was toch ook niet zo. Dat kwam ik wel achter toen ik de werkelijke macht mocht ontmoeten. Ik hoor je zo praten, ik moet gelijk op een manier aan David Icke denken. Die dan op zijn manier de machtstructuur probeert uit te leggen aan de hand van een soort spinnenweb analogie. Die families zijn dan de eerste ring rondom de spin en zo ga je steeds verder naar buiten. Dan zou jij waarschijnlijk ergens net daarachter die spin hebben gezeten.
En dan kom je uiteindelijk bij de centrale bank uit en zo. Maar in het spin komt hij ook telkens weer terug op het buitenaardse en in zijn geval de reptilianen. Ja, je ontkomt er niet aan dat je verder gaat praten, denken, ervaren en kijken. Beleven werkelijk dat je verder moet gaan als vierdimensionaal. Ik zie deze aarde, deze realiteit als vier dimensies omdat we ook nog tijd hebben verzonnen. Dus dat is dan de vierde dimensie. Je komt sowieso al in de lagen van de vijfde tot de dertiende dimensie als je wil gaan kijken naar de werkelijke machtstructuren waar we het over hebben.
Dat daar eigenlijk een soort van, hoe moet je het noemen, een hybride van ontstaan is een kruising van twee soorten levensvormen. Ja, dat is volgens hunzelf de getuigenis. En ik kon daardeels wel wat mee omdat ik dus zelf ook die gedachte goed droeg op basis van twee ervaringen in mijn jeugd. Want ik ben wat dadder gaat altijd een soort van ongelovige Thomas. Ik neem eigenlijk heel weinig aan. Het komt puur op de eigen ervaringen dat eindelijk dan soms de kwartjes gaan vallen en dat ik een inzicht krijg waarin ik ook wel dan zie van ja, oké, ik leer het meeste eigenlijk van mijn fouten. Door gewoon te gaan doen.
En ja, dat is een hele lange tijd natuurlijk vreselijk geweest dat doen. Maar ja, kijk op een bepaald moment kom je aan je eigen beleving, je eigen realiteit, je eigen waarheid. En daarin benoem je het misschien net even anders als een ander, maar in essentie kom je natuurlijk allemaal op hetzelfde uit. Vroeg of laat ontkom je er niet aan. Zoals ook ongeveer 80 procent van de wereldbevolking. Klaar blijklijk. Misschien is het net ietsje meer omdat dat wat terugloopt. Misschien is het 76 procent.
Maar uit onderzoeken blijkt dat eigenlijk, ik zeg tussen de 75 en 80 procent van de mensheid gelooft dat dit hele model een creatie is, dat er een bron van leven is, dat er een, wat ik dan noem, een schepper van alles leven is. Zoals zeg maar ik ook een papa en mama heb. Ja, als dat soort zaken realiteit worden en daar bovenop ook nog komt, dat blijkt uit alle onderzoeken weer, en ik hang helemaal niet zo aan onderzoeken, maar soms is het zinnig om die dingen toch aan te halen, dat ons oog ons waarnemingsvermogen maar zo'n beperkt deel is van de werkelijke realiteit.
Dan kan het zomaar zijn dat als ons luikje even verder open gaat dat wij hier ter plaatse andere realiteiten kunnen waarnemen die ook gebeuren. Er zijn zatmensen die zo gevoelig zijn dat ze zowel voelend als ziend veel meer realiteit kunnen ervaren als wij op dit moment. Dus als je dat allemaal langzaamaan, als dat allemaal begint in te dalen binnen jouwzelf, dat de realiteit veel groter is als de percepties waarmee we worden gevormd, geconditioneerd. Als je daarvoor begint open te staan, dan komt daar ook ruimte voor. Als het niet voor open staat zal het gewoon zo blijven zoals het is.
Maar zo gauw je jezelf open begint te stellen voor andere realiteiten die er gewoon zijn, dan krijgt het ook kans om zich te manifesteren. Anders niet. Het is te dol voor woorden dat als een kind geboren is en hij begint een beetje te praten, dat hij het dan allemaal over dingen heeft die we dan afdoen, laat dat jong, laat dat meisje. Dat is toch fantastisch, hun eigen kinderwereldje. Terwijl het is een realiteit van hier tot daar. Ik heb het met mijn eigen oudste kind meegemaakt. Toen woonde ik in Malta en die speelde met twee kindjes, een jongen en een meisje. We kregen er alles over te horen. En maar spelen en ik zag wel dat gespeel.
Maar ik zag ze niet. Maar hij was er volop mee bezig. En toen werd het op een bepaald moment vervelend. Toen zeiden we, stuur maar weg. Toen ging de deur open. Dat meen je niet, ja? Ja, je oog gelooft niet wat je ziet, hè? En het is misschien ook niet verstandig om dit nu gewoon zo open en bloot te vertellen, want dan kunnen we weer van alles verwachten, van entiteiten die dan weer door mensen heen graag mij weer in een daglicht zetten van Rijp voor het gekke huis of de fantastische wat er ook. Maar ze doen maar. Ik weet wie ik ben en ik weet wat ik heb meegemaakt.
En ik denk dat heel veel mensen op aarde wel herkennen waar ik het over heb, om stiekem weg te gaan. Maar dat mag je niet vertellen. Ah, je doet het lekker toch? Ja. Maar ik kan me ook voorstellen dat je, want je hebt het op deze manier meegemaakt, maar je hebt het natuurlijk ook meegemaakt in de tijd dat je werkte voor die entiteiten of voor die families, hoe je het dan ook even wilt noemen. Ja, hun zijn gewoon van vlees en bloed. Ze zijn gekruist met een ras wat dan toch claimt ergens anders vandaan te komen. Ja, maar dat je ook met hen, want zij, dat je met hen ook duistige dingen hebt meegemaakt natuurlijk.
Ja, dat weet je, dat heb je natuurlijk in verschillende interviews ook over gehad. Ja. Maar dus ik kan me voorstellen dat je in die tijd ook al dat eigenlijk meemaakte, maar dan van de duistere kant af, zeg maar. Ja, ja, maar dat gaat dan over. Weet je wat ik laatst heb ontdekt, en dat is nog niet eens zo heel lang. Er zijn nu allemaal programma's op aarde die de nieuwe magicians laten zien. En één daarvan is Dynamo. Een jongen die heeft heel wat ziektes doorleefd. Is niet zo fors. Bruinig haar, donker haar. En die heeft een manier van magie. Dat is, ja, bedoel, wat hij daar doet, dat is niet zomaar een kunstje.
Hij doet dingen, ik ben erin gedoken, en door erin te duiken kan ik nu iets benoemen waardoor ik kan duiden hoe het was om voor die luid te werken. De machten die door hun heen werkten. Want die Dynamo, ik heb daar een filmpje van gezien, dan liep hij over het water in de Theems. Dus een imitatie van het Jezus die over het water loopt. En de politie haalt hem van het water omdat je niet over het water op de Theems mag lopen. Hij heeft een glazen fles, pakt een mobiel. Zonder dat die fles breekt knalt hij gewoon die telefoon in die fles.
Op een strand, ergens in Brazilië, staat hij met een emmer en schudt die emmer leeg waar onbeperkt vis uit komt. Ook weer een imitatie van het verhaal uit de Bijbel. Maar dat is spelen met de elementen waar wij van denken, dat kan allemaal niet. Maar dat is dus als je de licentie hebt om dus de machten en de krachten, die voor ons dan zogenaamd onzichtbaar zijn, de entiteiten, om die door je heen te laten werken. Dus ja, op die manier heb ik natuurlijk, wat ik dan altijd noemde, behoorlijk veel paranomale manifestaties gezien die ik toedichte aan de persoon zelf. Zoals we nu met zo'n Magician Dynamo zeggen, ja, dat is een fantastische truc die hij doet.
Hoe hij hem doet weten we niet. Hoe hij langs een gebouw kan lopen, want dan ben je toch gaan spelen met zwaartekracht. Geen idee. Ik bedoel, dan staat hij met zijn foto-toestelletje, en daar moest ik erg om lachen, staat hij voor het kruis in Brasilië van Jezus, het grote, is dat niet Rio de Janeiro of zo? Zo'n Rio volgens mij, ja. Rio. En dan staan er allemaal toeristen en dan geeft hij zijn foto-toestelletje aan die toeristen van maak een fotootje. Dus hij gaat naar achter, hij steekt zijn handen uit en hij stijgt op, net als het kruis van Jezus. Maar hij stijgt gewoon op. Dus die mensen die willen een fotootje, want die staan helemaal zo.
Ja, er komt geen foto uit natuurlijk, maar iedereen daar omheen ziet dat hij gewoon opstijgt tot behoorlijk niveau, misschien wel een tien meter boven de grond. Dus hij heft de zwaartekracht op. Dat doet hij niet, dat doen die krachten die wij even niet zien. Dit is zo'n voorbeeld waar ik van denk, nou op die manier kunnen de mensen dus nu proeven aan een stukje van hetgeen wat wij vroeger gewoon meemaakten, waar we heel veel vrees voor hadden. Hetzelfde verhaal met die man die eigenlijk zijn hand oplegde bij een collega. Ja, en als het gaat om de mentaliteit, dat is ook zo'n ding, daar rekenen ze me ook erg aan.
Dat is, ik heb ook wel eens gezegd, dat het lezen van de protocolen van de wijze van Sion, gewoon als PDF te downloaden gratis in de Nederlandse taal, oerzaai document. Maar daarin, dat is een van de weinige documenten die ik heb gevonden, die heel erg weer spiegelen de bezieling, de denkgeest, de mentaliteit van deze mensen. Je moet ergens toch eens iets kunnen vinden, want hoe ga je dit allemaal duiden, hoe ga je dit allemaal uitleggen. Nou en dat document, wat zwaar misbruikt is gedurende zijn hele bestaansrecht, is natuurlijk zwaar misbruikt door bijvoorbeeld Sion Adolf Hitler en anderen, waardoor het nu in een zo kwaad daglicht staat, dat document, dat je het niet eens mag aanbevelen.
Maar ik doe het toch, maar niet om een haat te creëren richting bepaalde bevolkingsgroepen, maar om meer de bezieling te kunnen ervaren van waar heb ik het de hele tijd over. We hebben het net even gehad over dat hoogbegaafden in het, ja, dat ze allemaal dingen konden doen die niet normaal zijn, maar nu heb ik het over de mentaliteit. Nou, dus de protocollen van Sion is ook zo'n document waarin je meer van deze groep te weten komt. En ik vind het zo belangrijk, omdat als de mensen de laatste twee jaar hebben meegemaakt. En kijk, sommige mensen hebben met alle goede bedoelingen meegedaan aan het experiment met een mRNA-gentherapie-injectie.
En ze deden dat voor hun geliefde te beschermen, enzovoorts, enzovoorts. En het is toen ook gezegd, met twee spuitjes zijn we er. Dan hebben we het gevecht gewonnen, het virus is weg en we zijn weer allemaal vrij. Nou, die mensen toen die dus te horen kregen dat hun maar voor een aantal maanden nog hun QR-code op hun telefoontje konden gaan gebruiken of moesten door naar de boesters. Veel mensen zijn toen, ja, er is een luik opengegaan, ze voelden zich belazerd.
Nou, als we dus zo'n protocollen van Sion lezen van begin tot eind, dan komen ze alle methodieken, die hele bezieling daarachter, komen ze tegen en die kunnen ze bij wijs spreken als een krant gebruiken om te zien waar ze ingerommeld zijn geweest de laatste jaren. Dus dat is de enige reden waarom ik dat document aanhaal. En de essentie van het document, ik heb het wel eens gelezen enzo, maar volgens mij vooral wat je er heel erg in terugleest is, hoe zij zichzelf anders zien dan wij allemaal, dan de normale mens, zeg maar, en hoe zij bijna zo kijken naar ons als wat wij kijken naar bijvoorbeeld een kip of iets anders, of nog minder misschien.
Dan doe je het nog heel lief uitdrukken, dan zijn we nog kip. Ja, ja, precies. Nee, absoluut, wat je nu zegt is de essentie, hoe worden wij als mensen gezien en hoe verheven zijn hun? En het punt is, en dat is het grafineerde eraan, het is zo geschreven als dat het suggereert dat de originele twaalf stammen van Israël de schrijvers zijn geweest van het document en dat God de God is waar de mensen het over het algemeen over hebben, dus de schepper van al het leven. Maar dat is dus allemaal niet zo, want de God die hun benoemen is dus de Satan. Toen het nog een hemelsvehikel was, was het een Lucifer.
Je kan ook zeggen dat is ook niet veel, want dat is een doosje met een stokje en je steekt het aan en je gooit weg, maar het was even anders. Het was een van de lievelingetjes binnen de schepping van God, hij mocht het licht dragen. Maar goed, vanuit de jalousie, het verhevenen van de creatie van mens, wij als evenbeeld, is toen die rebellie ontstaan en goed, toen kreeg hij dan de naam Satan op aarde geworpen enzovoorts enzovoorts. Maar dat is hetgeen wat ze aanbidden. Dat is hetgeen, de entiteit, het reptielachtige, de serpent, dat zijn al die metaforen die ervoor in de geschiedenis liggen. Dat is hun aanbidding.
Dus als je de protocollen van Zion leest en daar staat het woord God, dan gaat het over Satan. Lees je over de mensen van Zion en alles wat ze er nog meer hebben beschreven, wat allemaal suggereert het gaat over de twaalf stammen van Israël. Dat is allemaal niet waar. Nee, die twaalf stammen die zijn ooit beschreven in het oude testament als het oogappeltje van God. Er zit door de hele geschiedenis 1 een soort van natuurlijke jalousie om het maar zo uit te drukken, of soms zelfs haat, op die twaalf stammen. Dat heeft allemaal te maken met die onstofelijke oorlog die gewoon gaande is. Want er is gewoon een onstofelijke oorlog gaande.
Dat noemen ze dan de oorlog in de hemelse gewesten. Ja, en op aarde wordt dat uitgespeeld door mensen heen. Want de macht van de Satan is al 2000 jaar geleden gebroken. Dus wij zijn wat dat gaat volledig als een nieuwe adem, een nieuwe even, een ere hersteld. Wij kunnen een volwaardige creator zijn. Maar ja, de meeste mensen is dat een stap te ver. Want we zijn maar gewoon kippen. Dat is helemaal niet waar. Dat is de grootste leugen die ze over ons hebben uitgegoten. Maar zo zien zij het dus wel echt. Toch? Ja, ik zelf zag het ook zo. Slachtvee, losers. Kun je zo weggooien. Dient niks. Dat is inderdaad de kern. Afval.
Ik vind het altijd zo, toen ik dat voor het eerst las, wel verhelderend, omdat je wel inzichtelijk krijgt hoe er gedacht wordt. Dus snap je ook, want heel vaak denk je dan van, hoe kan je nou zoiets slechts doen? Weet je wel? Zonder dat je daar gewetensbeswaren bij krijgt. Maar als je in de psychologie van die mensen gaat zitten en je gaat zien dat zij ons als een compleet ander ras zien, wat in die zin het doel dient, dan zijn we nog wel ergens handig om voor rijkdom voor ze te zorgen. Natuurlijk, de basis moet op orde blijven. Dat gaan ze zelf niet doen. De rest is dan allemaal voor waardoos paar.
Dan ga je ook begrijpen hoe deze dingen tot stand zijn gekomen. Ja, en toch blijft het moeilijk, omdat je van jezelf uitgaat. En omdat bijna niemand op aarde geboren psychopat is, dan ga je proberen iets in te leven wat je niet kan. Want je moet de mentaliteit hebben dat je bijvoorbeeld een multinational hebt die gezondheidsproducten produceert. Nou, alleen dat woord gezondheidsproducten mag je al tussen aanhalingstekens zetten. Want uit bijvoorbeeld onderzoeken uit Amerika, gewoon van de RIVM's van Amerika, dat blijkt dat ongeveer 40 procent van de medicijnen op de markt in Amerika kankerverwekkend zijn. Dat komt gewoon vanuit de overheidscijfers zelf.
Dan vraag ik me af, als jij dan een multinational bent, een fabrikant van gezondheidsgeneesmiddelen, noemen ze het dan, en je weet dat 40 procent kankerverwekkend is, als je daar allemaal geen moeite mee hebt, dan is het toch in ieder geval een bezieling in jou zelf die dat mogelijk maakt, anders ga je er aan onderdoor. Dan krijg je slapeloze nachten, dan vreet je van binnen weg, dat trek je niet. Dat jij weet dat je eigenlijk voor de volgende generatie alweer nieuwe producten aan het produceren bent, omdat er dan een explosie aan kanker is, dat moeten we toch ook genezen. Zo hadden we dat ook met het gat in de ozone.
Toen kwamen ineens al die zonnebrandcreme's massaal in de markt met factor 40, 50, en toen dat pas echt op gang kwam, kwamen ook de huidkankers. Kwam dat nou door die zon, of was het iets anders? Maar dat is de mentaliteit. Dat is waar ik aan meewerkte de hele tijd, en soms doet het nog pijn om daarover te gaan praten, dat je dus voorop gezet iets creëert waarin je weet dat je eigenlijk een vergiftiging injecteert, letterlijk en figuurlijk, waarin je weet de uitkomst al, en dan je weer opwerpt als de oplossing. En daarmee eigenlijk gigantische verdienmodellen non-stop aan de lopende band produceert. Alle segmenten binnen het leven.
En daar kwamen wij natuurlijk heel erg sterk achter in dat traject met de familie blij en het kindje wat moest geboren worden, dat wij ook zoiets hadden van ja, het is toch logisch dat we allemaal, hoe goed ons lichaam ook is, want het herstellende vermogen van ons lichaam is fenomenaal. Ons immuunsysteem is hyper intelligent. Ik bedoel, als de mensen daar eens wat meer op gingen vertrouwen, wat voor ons geschapen is, dan heb je al heel veel niet meer nodig. Maar ja, dan moet je wel dat angstverhaal buitenboord gooien.
Maar als je dan alleen al kijkt naar wat wij als mensen tot ons nemen, onbewust aan eten en drinken, hoeveel stoffen dat daar al allemaal in zitten die op de langere termijn narengheid voor jouw eigen bestaan, ik bedoel, ik zie dit als een voertuig, dit lichaam, wat dat allemaal opbrengt, een narengheid, ja, dan snap je toch eigenlijk wel dat die voedselproducent zavond aan het borrelen is met die farmaceut en al die andere lui, dat is het clubje. Die zitten daar gewoon te lachen.
Ze snappen gewoon niet dat het mogelijk is dat de mensen zo stom zijn, ik noem dat onbewust, maar hun vinden het dat we zo stom zijn als het achtereind van een varken, dat je alles met ons kan doen. En ja, zo zag ik het zelf ook altijd, toendertijd. Ik voelde me ook met een heel dik ego op weg naar de verlichting. Zo was het wel.
Ja, en want ja, je hebt daar zelf ook, het is natuurlijk zo'n moeilijk onderwerp, want de dingen die je hebt meegemaakt, daardoor je ook hebt kunnen zien wat voor duister krachten daar aan het werk zijn, want je hebt het net over Satan, het aanbidden van Satan, dat is uiteindelijk wat ze doen, wel vermond altijd onder God. Ja, er zijn mensen die worden soms ingezworen op een Bijbel en God, en dan moet ik erg lachen, want dan is dat maar de vraag welke dan. Ja, precies.
Maar over de energie, Satan, kijk, in die tijd, ik ben nooit lid geweest van de Satanskerk, maar omdat ik heel veel in dat circuit ook klussen deed, want binnen de familie en binnen alle pyramidalige lederen waren er gewoon heel ontzettend veel aanhangers van het satanistische geloof, het Luciferiaanse geloof, meer dan de helft. En weet je, dan werd ik uitgenodigd, en dat waren dan binnen Europa grottoes. Dan denk je van ja, dat is een grot of zo, nou, dat net niet, want het gebeurde ook wel in de natuur, maar meestal waren dat dan afgesloten ruimtes, bijvoorbeeld binnen een kasteel of een ander gebouw, een kelder, noem maar op.
En daar waren dan de Heilige Missen, en ik werd daar ook voor uitgenodigd, en ja, ik zag al die zusters heel luchtig gekleed of bijna niks aan, alleen maar een riempje of een ditje of een datje, en dan kwam er de Heilige Miss, en daar mocht ik dan getuige van zijn, en dan werden ze dus op een soort van altaarttafel, werden ze dan vastgebonden, en dan gingen al die broeders en zusters, die gingen zich volledig richten op die zuster of die broeder, het ligt er maar aan wat er op dat moment geofferd werd, en dat de strekking van het verhaal was, we gaan dus die persoon die op die tafel ligt eigenlijk een hele gigantische trip geven in genot, in climaxen, seksuele energie opwekken, en al die gebundelde energie, die seksuele energie, daar ging het dus om, om te offeren aan hun heer.
Ja, en ik zat dat zo allemaal te bekijken met een borrel in de hand, en ik moest er zo om lachen, ik zeg, stel je toch allemaal niet zo aan, jullie zitten allemaal bullshit te vertellen, terwijl je gewoon met elkaar, met elkaar eigenlijk heb afgesproken, allerlei variabelen in orgie vorm, gewoon keiharde seks hier, en je kan iedere smaak en geur en kleur is welkom en kan gedaan worden, dus kies maar uit. En dat was de ticket waar ik in geïnteresseerd was, al die bloody blee, ik moest er alleen maar om lachen, ik zag gewoon die aantrekkelijke zusters en leefde hem helemaal uit. Dus voor mij was het een heel ander verhaal als voor hun.
Voor hun was het bloed serieus. Ze denken, ja, hoe ver kan je weg zijn? Maar ja, hun realiteit was niet te mijnen. Want elke vorm van seksualiteit, daar was altijd wel wat op te vinden. Het enige wat ik daarin heel nadrukkelijk altijd heb meegekregen, en ik weet ze niet allemaal meer uit mijn hoofd hoor, die tien regels, de satanisten hadden namelijk tien huisregels, en de allerbelangrijkste voor mij, dat was dat kinderen in hun gelederen heilig waren. Dus seks met kinderen was uitgesloten, alles tot aan 18 jaar was kind, dat was dient te beschermd worden.
Dat was een van de dingen waardoor ik daar heel goed in kon floreren, omdat ik zelf nogal een behoorlijk onprettige jeugd had gehad, waarin dus wel ook seks met kinderen heeft plaatsgevonden. Dus ik was heel erg gebrand op alles met kind. Dus dat is hetgeen wat ik binnen het satanisme allemaal mee kon proeven. Daardoor had je gelijk ook een heel netwerk. Want er kon zomaar een vrouw tussen zitten die jij leuk en lekker vond, en vice versa, en later bleek dat een directrice te zijn op een hoge post. Nou, buitenomdat je hem er al een keer in had ingeschoven, kon je daar ook nog eens een keer aan het loket komen voor andere zaken.
Dus op die manier had het ook een netwerkfunctie. Want ja, niemand mocht weten dat zij ook lid was van de kerk. Dus dat gaf je ook gelijk een positie. Dus heel veel van dat grotto-verhaal had ook een chantage-element in zich. Want later kwam ik er ook wel achter dat er bepaalde grotto-ruimtes waren, waar dan zegmaar op de achtergrond gewoon geluid en beeld draaide via kleine openingetjes die je helemaal niet ontdekte. Dus ook dat was een onderdeel van de grotto's. De Epstein-staal zegmaar. Ja, ja, ja. Door dat verhaal een keer in de wereld te krijgen is er wel inderdaad een sluirtje opgelicht van de werkelijke wereld.
Want toen ik jaren daarvoor dingen hierover vertelde, toen was ik natuurlijk de grote onzin en de fantast. Maar toen die Einstein voorbij kwam, toen zeiden ze eigenlijk zo van oh, oops, oh, er is nog maar één ding wat we nu niet hebben geweten. En dat is het punt waar ik zelf ooit op ben gebroken. Op kinderen. Ja, want je zegt net dat een van die regels was dat kinderen dus buiten het verhaal werden gehouden. Ja, dat waren zegmaar de heiligen. Ja, maar de realiteit is wel anders toch? In ieder geval wel. Wat heb ik van meegekregen? Ja, ik heb het zelf ook meegekregen op een hele brute manier.
Ik heb dat voor het eerst in mijn leven in 2017 verteld. En ik voel dat ik het nu redelijk kan hendelen. Maar toen in 2017 dat ik dus dat bij Irma Schiffer van DVVM TV in heel veel vertrouwen eigenlijk niet wilde vertellen. Maar het was een soort van vulkaan. Het moest er gewoon een keer uit. Het was zo zwaar. Ik droeg het al zo lang bij me. En omdat ik natuurlijk vanuit de groep had afgesproken om de kwetsbaarheid op tafel te leggen, zodat ze nooit meer daar mij op konden pakken op mijn oude leven, ben ik bij Irma toen alles gaan vertellen wat in essentie op dat moment voor mij belangrijk was.
En dat was dat hele vreselijke stuk wat ik droeg. En ik heb daar eigenlijk toen ook tegen gevochten, maar het drukte als een vulkaan door en door en door en het kwam eruit. En dat was een breekpunt van toen mijn eerste leven, omdat ik zo aan die regels waarde hechte en ook niet anders zag. En op het moment dat je dan door twee collega's uiteindelijk ingeschat wordt, was natuurlijk gewoon een opdracht van boven, van hij is er wel aan toe om deel te nemen aan offers. En dat dat nou juist ging om kinderen, daar brak ik. En dat heb ik toen voor 2017 voor het eerst verteld.
Ik ben blij dat het me vandaag best wel goed af gaat. Dus mijn hele vertrouwen in dat wereldje wat voor mij zo veilig was en waar alle regels zo militaristisch duidelijk waren, waar je wist wat je aan elkaar had, waar een regel stond, kinderen zijn heilig, waardoor ik zoiets had van dit is de deal, deze luik kunnen we wel op aarde houden. En als je dan door twee collega's uit je eigen groep wordt uitgenodigd voor de next level, ze willen je gewoon weer onder controle krijgen. En dat dat nou juist ging om het offeren van een kind. Ik hoefde er niet eens naartoe, ik ging te plaatsen al om.
Wauw, dus toen ze je vroegen en ze je vertelden wat dit idee was, dat was wel, daar brak je al. Daar brak ik al op. Dat ik het een keer normaal kan zeggen. Ja, dat was zo. Dat kan je niet beschrijven. En toen ging ik niet meer goed functioneren, ik was niet meer scherp genoeg. Het was eigenlijk het einde van mijn carrière. Terwijl ik er ook niet uit kon. Nee, maar dat hadden zij denk ik ook al wel door omdat je het weigerde of niet? Elke keer van tevoren mocht je kiezen of je een klus aannam of niet. Nam je hem aan, contract, op scherp. Ze waren van mij gewend dat ik nergens voor terugdeinste.
En een keer begon ik van die flutopdrachtjes aan te nemen. Van die lokale dingetjes van een landje hier, een landje daar en dan moet wat geld. Ik bedoel via geheime dienst alleen al. Als je weet wat daar omgaat alleen al aan drugs. En aan wapens. Ik begon me meer op dat niveau bezig te houden met wat wij dan noemen fluttieeltjes. Een beetje van uit de partij cocaïne, dat geldt daar en daar. Ik begon in een keer terug naar af te gaan in mijn klussen. Zoals ik begon in mijn opbouw. Zo begon ik in een keer af te bouwen. Je praat over mensen die heel veel begraafdheid hebben om alles te signaleren.
Van de ene op de andere dag werd ik meegenomen. Het contract werd uitgevoerd. Terwijl ik eigenlijk niks fout had gedaan. Maar ze wisten donders goed hoe dit ging aflopen. Dus ik werd een risico. Zes dagen. Allemaal behandelingen gekregen die ze ook wel martelingen noemen. Als je het niet erg vindt ga ik niet alle details vertellen. Maar je moet denken aan bijvoorbeeld ademnood door onder water te komen en je longen in brand te voelen. Wat er dan in je hoofd gebeurt is met geen pen te beschrijven. Electro-shocks, dat soort zaken. Emotioneel, psychisch, kunst op je inwerken. Een pistool trekken en klak. Het was geen schot. En maar doorgaan. En maar beuken. Telefoon boeken.
Op je hartje slaan. Want het gezicht moest behouden blijven. En maar doorgaan. En maar doorgaan. En die groep die dus die opdracht had. Die werd denk ik achteraf gezien hebzuchtig. En die hebben mij uiteindelijk losgelaten met de opdracht om veel geld voor hun, de behandelaars, te gaan aanleveren. Dat was dan zeg maar mijn vrijkoop. En in die spanning na zes dagen losgelaten worden en eigenlijk niks anders meer kunnen, want ik was een halve robot. Een soort van trans. Ben ik onder hoogspanning. Alles vresend. Begonnen aan die klussen om nog zoveel mogelijk geld binnen het cliënteel weg te halen en aan hun te geven. Zodat ik mijn leven ging vrijkopen. Toen ging mijn hart stopte.
En ik wist dat niet. Maar ik zag op een bepaald moment mezelf liggen en ik keek naar mijn handen. Ik wist niet wat er gebeurde. Ik was uit mijn lichaam. En dat heb ik jaren over gedaan om te beseffen dat dat werkelijk was. Je denkt echt dat je knettergek bent. Maar als jij dingen kan beschrijven over dat lichaam, want schijnbaar tussen de tien en de vijftien minuten daar is niemand het over eens geworden, ben ik maar uit dat lichaam geweest. Maar voor mij was het de eeuwigheid. Wat ik allemaal daarin meemaakte. Maar omdat jij terugkomt en uiteindelijk aan de artsen en je moeder vertelt wat er allemaal met jouw lichaam ook is gebeurd.
Ja dat kan niet als je dood bent. Het is een bijna doodervaring zo noemen ze dat. Maar eigenlijk is dat mijn ontsnapping geweest zonder dat ik het wist. Want ik heb mijn opdrachten nooit kunnen afronden. Ik weet ook nooit of dat werkelijk van boven is geweest of dat het werkelijk de hebzucht is geweest van die groep zelf die mij moesten behandelen. Het enige wat ik in die zes dagen heb ingebracht was dat ik een dossier had vanuit basis van mijn werkbriefjes. Dus dat als ik om de verdachte omstandigheden zou overlijden dat via twee notarissen al die gegevens op straat zouden komen. Toen de tijd was dat een Dutch witch die ze zich niet konden permitteren.
Dus daarin heeft misschien, want ik kan niet in de hoofden van hun kijken. Ik kan alleen maar iets aannemen van hoe dat dan mogelijkerwijs tot een soort van tussendeal heeft geleid. Maar ik kon niet geloven dat als ik alle opdrachten had vervuld, ik kon niet geloven dat ze me zouden laten leven. Dus ik zat sowieso al in een friccio. Maar het had best gekund hoor dat ze me ook hadden laten leven. Want wat had ik nou eigenlijk verkeerd gedaan? En ik heb ook nooit namen genoemd of zo. Maar ja, doordat hartfalen tijdelijk eruit zijn. Ik heb meer dan een jaar hersteld in meerdere klinieken in Luxemburg, België, Nederland. Ik draaide zo van die rondjes.
En niemand wist wat met me aan te vangen omdat het geen wat ik kan vertrouwen. De dokters hebben een eet. Maar er kwamen zelfs psychiaters en psychologen bij. Vele gestudeerde koppen. Die allerlei diagnoses over mij gingen uitrollen van wat ik dan zou hebben aan manco's omdat het geen wat ik vertelde, zoals ook vandaag. Dat kon niet. Dat was onmogelijk. Dat was geen realiteit die aanvaardbaar was. Pas toen ik in een later stadium twee mensen die van dichtbij het hadden meegemaakt. Maar niet vanuit de zakenwereld, maar gewoon vanuit de privé setting. Toen ik akkoord ging dat die als getuigen in een interview met deze specialisten hun verhaal mochten vertellen, terwijl ik daar los van was.
Toen kwamen ze heel beteuterd terug met de witte jasjes. Vol excuses. Toen zeiden ze dat ze waren trauma's die u hebben opgelopen. Kunnen we niet behandelen. Er is maar één kliniek. Dat was in Utrecht. Maar er was een wachtlijst van een paar jaar. Ik had het wel helemaal gehad met die zogenaamde medicie en al die geleerden. Toen ik qua lichaam genoeg op orde was, ben ik eruit gegaan. En hoofdzakelijk waar het kon in de natuur beland. Wat mij nog bijblijft is die bijna doodervaring. Ik kan me voorstellen, daarvoor was je nog heel erg down to earth. Niet erg in het leven na de dood. Dat soort dingen. Maar zo'n bijna doodervaring moet dat veranderen.
Dat zette voor mij zelf alles op z'n kop. Alleen het aanvaren dat het ook werkelijk was, dat je hoofd er ook in mee kan. Ondanks wat ik allemaal wist te vertellen, ondanks de bevestigingen van de actie zelf. Ook van mijn moeder. Dat was de eerste die mij weer zag. Ik heb er best veel jaren over gedaan. Om al die realiteiten die je moet behappen. Om die ook echt te kunnen aanvaren. Ik heb toen ook echt wat onderzoek moeten doen daarnaar. Van bestaat dit meer? Zijn er meer mensen die bijna doodervaring hebben gehad? Daarin soortgelijke dingen ook. Dus herkenning en erkenning lezen. Dat ik na een jaartje of drie echt heb gezegd van oké.
Het is werkelijk zo. Dus als we dood gaan, gaan we niet dood. Maar hoe kan je omschrijven wat je meemaakte toen? Het is erg lastig om te omschrijven. Ik denk dat de werkelijkheid, want ik noem het nu de werkelijkheid, die is zo mooi. Hoe ga je dat? Zoals ik net ook over die mentaliteit van die 8. 500 wat handvaten probeerde te vinden. Om de mensen duidelijk te maken waarover ik het heb. Maar ik heb ook geen ervaring. Ik heb eigenlijk geen mensen gezien. Dus de tijd die ik kreeg was vol in de natuur. Dat was voor mij voor het eerst in mijn leven dat ik een volledige ervaring had met de natuur.
Maar de natuur zoals wij hem hier zien is een slap aftreksel van de werkelijke natuur. Van de werkelijke aarde, van de werkelijke leven. Wat wij hier zien bijvoorbeeld het gras of de bomen of de struiken, want het is hier prachtig. Die zien wij nu zoals we hem zien. Maar waar ik het over heb kan je een klein beetje zien als soms de zon in een bepaalde invalshoek in je oog valt. En dat je een beetje door de natuur heen kan kijken. Want waar ik over praat lijkt het als glas. Dus in het echte leven wat ik heb mogen ervaren, want het was overweldigend, heb ik dus een eenwording met de natuur mogen ervaren.
Ik kon voelen wat de natuur is. Er was gemeenschap. Ik kon er doorheen kijken, maar ik kon het ook vastpakken. En ik kon voelen wat de natuur is. Dus de manier waarop ik het probeer te omschrijven, de helderheid van kleuren, het glas, het tastbare, het on-tastbare, het stoffelijke, on-stoffelijke, maar die eenwording. Het zo, zeg maar, zoals wij soms van elkaar iets kunnen aanvoelen als je iets zegt, maar dan als een constante en overweldigend. Dat is het mooiste wat ik ooit heb meegemaakt. Dat was voor mij de ommerkeer. Want ik had nooit iets met de natuur. Het mocht allemaal kapot. En in die ervaring heb ik dat allemaal gekregen.
Wat ik ook heb gekregen, dat zat daarvoor, want het was niet allemaal prachtig. Dat was de hele film. De spiegel, wie ik was, wat ik deed. Maar ik kon niet alleen de ervaring van mezelf ervaren, maar ook wat ik had gedaan. Het was vreselijk. Dus ik heb hel ontmoet. Maar ik heb ook het echte leven ontmoet, wat ik dan toch wel het hemelse noem. Dat zijn de twee belangrijke elementen die ik helemaal heb ervaren. Veel intenser en veel langer dan wat ik nu zeg. Maar toen ik dus terugkwam, en dus besefte dat ik weer in dat lichaam zat en eigenlijk in een wrak lag.
In die periode dat ik dus van kliniek naar kliniek ging, was de ervaring van aan de ene kant dat prachtige, dat mooie. Maar aan de andere kant dat vreselijke. Dat ik zoveel berauw kreeg. Dat ik er geen moeite mee had om afscheid te nemen van deze planeet. Van dit leven. En toen ben ik via een onderzoekje in de bibliotheek. Gaan kijken welke medicijnen zijn gangbaar. Welke mag ik verwachten dat er in zo'n ziekenhuis aanwezig zijn. En welke ga je bij inslapen. Spierverlamming enzovoorts. En toen ben ik dus een hele tijd bezig geweest om zogenaamd sociaal op visite bij mensen binnen dat ziekenhuis. Eerst met een rolstoeltje, later met krukken. Ben ik pillen gaan verzamelen.
En toen heb ik afscheid genomen van deze aarde. Want ik vond dat ik het wel verdiend had om te vertrekken. Zodat deze aarde een stuk beter werd omdat ik vertrok. En aan de andere kant had ik iets heel prachtigs ervaren. Niet wetend of ik daar weer terug zou komen. Dat was dan het ondernemerschap, de gok. Van, ik wil hier weg. Ik doe de aarde en het leven op aarde een plezier. Maar ook waarschijnlijk mezelf ook. En dat gebeurde niet. Ja, het inslikken van die zooi en het vertrekken. Maar ik ging niet weer uit mijn lichaam. Het eerste wat ik weer ontdekte was allemaal witte jasjes die me aan het leeg pompen waren geweest.
Dus ik was weer niet dood. Toen is er eigenlijk een andere periode aangebroken. Want die natuur waar ik het net over had. Ik wilde toen ook die natuur in. Toen heb ik wonderen meegemaakt zoals een vuurvliegje. Ik wist totaal niet wat dat was in het donker. Helemaal verbaasd over die lichtjes. En degene die me toen begeleidde, een vriendin van mij, die vroeg ik dat. Wat is dit allemaal? Dat zijn vuurvliegjes. Ken je dat niet? Nee. Maar dat waren wonderen. Wonderen. En zo is langzaamaan er een opbouw geweest naar een nieuw leven. Ook een jongetje in een bepaalde afdeling. Die had een ontwikkelingsachterstand waardoor hij maar de helft van zijn leeftijd had.
Dat is een ontwikkeling dat hij 6 of 7 jaar was. Misschien 8, maar in ieder geval was hij onder de 10. En die begon mij voor te lezen uit een kinderbibeltje. Ik weet totaal niet wat hij zei. Maar dat raakte me allemaal zo. Ik kon alleen maar huilen, huilen, huilen. Dat zijn de processen die allemaal zijn voortgekomen. Uit het mogen zien wat de werkelijke wereld is. De werkelijke wereld. Die ik dan toch nog steeds aarde noem. Omdat hij zo gelijkend was. Maar ook zo anders. Wat is het hier dan een dode boel? Echt hoor. Als je nu kijkt, en ik vind het prachtig. Het is ook heel genezen de natuur waar we nu naar kijken.
Je kijkt eigenlijk tegen een dode muur aan. In vergelijking met wat jij hebt gezien. Ja. Wat dat in de toekomst gaat is prachtig. Proef je dan ook dat dat de potentie is waar we naartoe zouden kunnen bewegen? Hier, nu, zeg maar. Ja, we zitten echt met z'n allen onder een deken. Een hele zware deken. Want wat eigenlijk al heel lang aan de gang is. Dat is dat we systematisch worden vergiftigd op elk level. Stoffelijk en onstoffelijk. Daardoor is er over ons allemaal, net zo goed over mij. Is een deken gekomen. En elke dag weer heb je de kans, de gelegenheid. Zolang je maar blijft openstellen.
Om elke keer weer een klein stukje van die deken weg te kunnen trekken. Of hij wordt soms voor je weggetrokken. Het kan ook door een ander komen. Door een gebeurtenis, een ander mens. Die net dat deelt. Of dat boek. Wat dan ook. Maar het spreekt constant tot je met de uitnodiging om weer terug. Wat ik dan noem, die ware zoon of die ware dochter van de allerhoogste te worden. In die volle potentie te komen. Daarom hebben we dus ook, heel belangrijk, het zuivere DNA van al het leven hier op aarde herstellen. Want dat kan. Middels frequentietechnologie en DNA-technologie. Dat zijn geen manipulaties om er iets, een slap aftreksel van te maken.
Nee, om het terug in zijn originele blauwdruk te zetten. Van wat het in origine altijd is geweest. Want we zijn al een aardige tijd bezig met het afbreken van de tent. Maar dat kunnen we zo omdraaien. Maar ja, dan moeten wij mensen wel eens gaan opstaan. En vooral ook gaan beseffen dat we multidimensionale wezens zijn. Dat we medecreators zijn. Het is onzin om te zeggen, ja, wij zijn de bron van het leven, wij zijn God. Want als je vader en moeder ontkennen, dan besta je ook niet. Dat is helemaal niet erg dat iets of iemand in dit geval, althans zo ervaar ik het. Ik ervaar het als een heilige vader.
Dat heeft met mij alles te maken met het ontbreken van een echte vader in mijn jonge jaren. Er was wel een biologisch vader, maar niet in de onvoorwaardelijke liefde. In de warmte die je zou mogen verwachten als kind. Dat is wat een kind volgens mij ook altijd nodig heeft vanaf geboorte. Eigenlijk al vanaf zijn ontstaan in de buik. Dat er ook een stuk liefde komt vanuit de vader en moeder. Dus als wij nu eens een keer onder die deken vandaan gaan kruipen, met z'n allen. En gaan beseffen wat wij cooperatief met elkaar werkelijk zijn. Zonen en dochters van het allerhoogste.
Dan kunnen we ook gebruik gaan maken van alles wat hier op aarde aan gereedschappen is. Waar we nu op dit moment het lastig van vinden om daarbij te komen. A. We geloven het vaak niet eens. En B. Het wordt ons als kudde ook niet gegund om over alles te beschikken wat hier op aarde is. Want dat heb ik wel in de wandelgangen altijd meegekregen. Ik ben natuurlijk ook nieuwsgierig. Als ik naar alle geldstromen van A naar B ging. Waar het einddoel erg vaag van bleef. Dat kon bijvoorbeeld een deel van het belastinggeld zijn. Of andere opbrengsten van de mensen. Ja, dan ging ik heus wel eens aanlummelen bij iemand van. . .
Het is toch goed gegaan en het is toch fijn dat jullie weer verder kunnen. En een beetje smoezig hier en een beetje smoezig daar. Ja, en dan blijken er toch allemaal ontwikkelingen op aarde te zijn. Projecten met technologieën. Waardoor ik nu kan zeggen, jongens. We worden echt voor de gek gehouden. Want we lopen nog eigenlijk in de berenvel met een knuppel rond. Ten opzichte van wat er werkelijk allemaal is. En dat is jammer. Dat is jammer dat mensen er niet eens voor openstaan dat het er allemaal is. Want we zouden werkelijk paradijs op aarde hier kunnen creëren met elkaar. Kun je daar wat voorbeeld van geven dan? Nou, ik kijk alleen al naar de publicaren.
Kijk, er zijn ook heel veel mensen die niet opletten. Maar zelfs via de Russische media. . . Zijn af en toe scheutjes te proeven van de technologieën waar ik het over had. Dus het volledig herstellen van de menselijk lichaam. En hem dan volledig in de originele blauwdruk terug te zetten. Dus in de originele volledige, volwaardige, ongeschonde DNA van het mens zijn. En daar zijn publicaties over vanuit de wetenschap van Rusland. Die dus bijvoorbeeld op basis van die DNA-technologie en frequentietechnologie. . . Volwaardig mensen kunnen herstellen. Nou, ik zie dat niet overal bij elk ziekenhuis aanwezig. Dus er is nog ergens iets waar het niet goed gaat. Dat is een voorbeeld.
En dan bezeer ik me dus nu niet op van vroeger wat ik hoorde. Nee, ik ga dus nu al gewoon wijzen naar aantoombaar aanwezige dingen van nu. Want ja, dat van vroeger, oké, zwaartekracht op te heffen. . . Je kan reizen met de snelheid van gedachten. Hoe moeten we er allemaal mee? Dus ik beperk me nu naar de dingen die aanwijsbaar zijn. Dat kan je zo bij. Zo is er ook in Nederland, in Zuid-Lomburg, een werkplaatslaboratorium van technuten. Daar ben ik geweest. En die hebben een magneetmotor ontwikkeld die werkt. En die geeft 1,2 kilowatt output aan vrije energie. Die zijn inmiddels aan het samenwerken met ook een Duits team. Want die willen zo ver doorbouwen.
. . dat ze via de oude wereld zelfs een toekeuring en een chemakeur kunnen verkrijgen. . . zodat het echt magneetmotoren worden van 5, 6 kilowatt. . . die te plaatsen zijn in elk huis als woonunit. Ja, dan ben je toch off-grid. Dan ben je toch klaar met je stroom en met je elektra zoals het nu gaat. Dan ben je toch klaar met je stookolie. Dan ben je toch klaar met je olie, met je gas en al die flauwe keur waar we nu mee bezig zijn. Dan ben je toch gewoon onafhankelijk, decentraal. Dat zijn een paar kleine voorbeeldjes. Laten we het ook heel even hebben over de enorme vlucht die hennepanten heeft genomen.
Er zijn 100. 000 producten inmiddels nu ontwikkeld. Sinds de henneplant toegelaat is, want het is heel lang verboden geweest. . . dat het als industrieel product nu uitgerold wordt. Ook in Amerika, jongens. Elk veld heeft wel een henneproduct. Je kan daar carrosserieën van produceren voor auto's die meer dan 100 jaar garandeert meegaan. Dus je kan met echte duurzaamheid, dat is dan zo'n populair woord in deze wereld. . . maar je kan de echte duurzaamheid toepassen op alle segmenten van het leven waar wij in willen voorzien. Want wij mensen kunnen ons nooit voorzien op hebzucht. We kunnen ons alleen maar voorzien op hetgeen wat we nodig hebben.
Dat is vaak iets anders dan wat mensen denken. Het zit hem echt niet in die nieuwste smartphone. Het zit hem echt niet in dat extra hapje uit eten gaan. Het zit hem echt niet in dat pretpark. We zoeken het allemaal buiten onszelf, terwijl het in onszelf zit. Zelfs in de Bijbel wordt dit heel duidelijk expliciet aangeduid door Jezus. Die zegt dan op een bepaald moment, de Vader woont in mij, ik woon in hem. Wij wonen ook in U. Dus het hemelse Rijk, de werkelijke veranderingen, vinden plaats in onszelf, in het hart. Dan heb ik het niet eens over het fysieke hart. Dat is een ondersteuning. De energie, de hartenergie, is een enorme ondersteuning.
Het veld van het hart gaat enorm ver. Dus dat helpt wel, maar daar hebben we het niet over. Dus als we dat nou is ontdekken, dat de werkelijke verandering in onszelf dient plaats te vinden. . . en dat daar het paradijs op aarde ontstaat. . . dan kunnen we hem ook fysiek uitrollen in het vierdimensionale. . . zolang we nog met de beperking zitten van onszelf. Want die gaat er ook af. Zodra we verder zijn, dan is het jammer voor de luisteraars. Maar als ze dan nog niet telepatisch ontwikkeld zijn. . . dan kunnen ze dit interview niet meer volgen omdat wij niet meer praten. Dus daar staat ze wat werk te doen.
Dus daar staat ze wat werk te doen om daar ook uit te komen, zeg maar. Ja, dat is hetzelfde als. . . Zelfs Pfizer, die heeft uit zeer gerenomede studies een publicatie gegeven in 2019, meen ik. . . dat het huggen van elkaar een enorme boost is voor het immuunsysteem. Er is bijna niks gezonder als het huggen van elkaar. Het komt gewoon uit een onderzoek van Pfizer. 1,5 meter, 2 meter, ja ja, ik snap hem. Hun weten het ook. Ze publiceren het zelf. Het knuffelen van elkaar, het huggen van elkaar. . . kun je nagaan, in een samenleving die steeds individualistischer wordt. Ze weten wat ze het over hebben. Het immuunsysteem wordt enorm geboest.
Je seksualiteit krijgt een enorme boost. Je bloeddruk gaat naar beneden. Het is voor zoveel dingen zo goed om elkaar te knuffelen. Hun weten dat allemaal. Er is eigenlijk wat dat er gaat als het gaat om mens, mensdom. . . in zijn stoffelijke en onstoffelijke. Er is niets verborgen, er is niets geheim. En die oude club, die weet het maar al te goed. Het is niet voor niks dat toen Jovozoff mengelen. . . zo vreselijk tekeer kon gaan in de kampen met de Joodse stammen. Maar ook met andere stammen. Ook de sygeners, andersdenkende, mensen die een andere seksualiteit. . . bijvoorbeeld homofilie of lesbien, het maakte niet uit.
Als je maar een ander kleurtje had, werd je in het kamp gestoken. Als je niet de German was. Maar er werden enorm veel experimenten op die mensen losgelaten. Vreselijk. Weet je wat nog veel vreselijker is? Dat je dan zoveel jaar na dato, in 2020. . . de president van Israël vol trots wordt roepen. . . dat hij een deal had gesloten met alle farmaceutische reuzen. En dat ze als eerste die injecties konden gaan ontvangen. . . ter bestrijding van het covid-vehikel. Dat is met vol trots toen aangekondigd door de president in Israël. De voorwaarde die eraan hing. . . was dat de farmaceuten het medicentouché van elke israeli. . . ter inzage kregen vanaf geboorte.
Daar is dat experimentelement dat om de hoek komt zeilen. Want de farmaceuten wilden zien wat het effect was. . . van de drie soorten injecties die ze gingen geven. Ze hadden placebo, een tussenvariant en een niet zo heel leuke variant. Het is vreselijk om te zien dat zoveel jaar na dato. . . precies het land Israël in iets gerommeld is. . . waar we nog steeds, als het gaat om het verleden. . . de kampen, Joseph Mengele, met veel afschuw naar kijken. En nu gebeurde het op vrijwillige basis. Ze gingen allemaal mee. Het leek net of het Joseph Mengele-instituut heropend was in Israël. Ongelofelijk.
Alleen wat ze toen nog niet wisten, wisten ze nu wel. Dus wat ze injecteerden. . . had al die kennis van die experimenten ook van vroeger. De gevolgen zien we nu overal. Je hoeft alleen maar de officiële registers te volgen wereldwijd. Waarin duidelijk is dat heel veel mensen op dit moment last hebben gekregen. . . van de injecties die ze de laatste twee jaar hebben ontvangen. En er zijn nog heel veel gevallen zelfs buiten gelaten. . . waar je niet eens de melding van kunt maken bij de businstanties. Nee, dat klopt. De meeste universiteiten hebben daarin publicaties laten zien. . . tussen de 1 en de 5 procent.
Het laat hem heel positief trekken tussen de 1 en de 10 procent. . . van alle officiële gevallen die geregistreerd worden. Dat is het enige wat ze weten. Dus ja, dan zou je er nog 90 procent bij moeten tellen. . . om de werkelijke calamiteiten in kaart te brengen. Dat gebeurt ook wel. Er zijn mensen die dat doen. Maar dan praten we hier over tientallen miljoenen mensen. . . die nu voor het leven een beschadiging hebben. Een aandoening, een handicap. . . waardoor de levenskwaliteit enorm naar beneden is gegaan. En iedereen die dit hoort, ik vind het heel erg. . . dat mensen dit hebben moeten meemaken.
Het is vreselijk, terwijl ik vroeger aan de andere kant zat. . . en er nu een feestje om zou vieren. Maar er zijn ook heel veel mensen die zijn overleden. En wat ik dan heel typerend vond. . . dat was in de winter van 2021. . . dat is dat heel veel artsen wereldwijd. . . onze mensen begonnen te waarschuwen. . . dat de griep die zo verdwenen was. . . want die was een tijd verdwenen. . . dat die zijn opkomst weer was aan het maken. . . en dat die zo als een tsunami over de aarde zou komen. . . dat we moesten vrezen voor hartfalen.
Ja, hoe verzinnen ze dat toch? Die knappe koppen hadden dat toch maar van tevoren. . . dat we allemaal kunnen voorspellen. En wat gebeurt? Je ziet nu overal binnen de sportwereld. . . en andere festiviteiten die dan op camera worden vastgelegd. . . zie je spontaan, en niemand weet hoe het komt. . . gewoon mensen omvallen. Op de sportclub van mijn oudste zoon. . . is het gebeurd met de hulptrainer. Dat kind heeft een trauma, die ziet zijn eigen hulptrainer neervallen. Nooit meer opgestaan, hè? Voor zover ik weet. Ik hoop dat het nog goed met hem is. Ja. Ze verzinnen het. Je zit ernaar te kijken en geloof je dat niet meer. . .
maar het is zo bizar. Voor jou, voordat je hier uitkwam. . . want je had een hele periode nadat je. . . die bijna-dood-ervaring had en weer de natuur in ging. . . op een gegeven moment weer terug het echte leven ingekomen. Toch? Ja. Eind 94 was het spel klaar. Hartvalen, ziekenhuizen. Eind 95 ongeveer. Zo gezegd de bewoonde wereld in, maar dat was het al niet. Ik was nergens geregistreerd, maar ik had wel onderkomers. Daarin ben ik de theologie gaan studeren. Dus ik ben heel veel dingen die ik niet begreep gaan onderzoeken. Uiteindelijk was het zover. . . dat ik een verhaal las in de Bijbel. . .
over een kamerling die was uit Jeruzalem gekomen. . . en die had over Jezus gehoord. En over de behoudenis, enzovoorts, enzovoorts. Het zoenoffer, nou, een heel verhaal. En dat verhaal trof mij zo. Want die kamerling die dus op weg was naar Egypte vanuit Israël. . . die zei, wat moet ik doen om behouden te worden? En ik vond dat zo mooi. Want er werd hem gewoon gezegd, heel simpel. . . we doen jou onder water en je komt als nieuw mens boven. Ik vond dat zo mooi, metafoor. Ik denk, oh, dat wil ik ook. Dus ik heb toen in 1996, ook weer via allerlei wonderlijke wegen. . . maar dat is een heel lang verhaal.
. . heb ik uiteindelijk me laten dopen. Gewoon in water. En daarmee was voor mij echt de definitieve beslissing. . . eigenlijk hier op aarde van de oude mens gaat onder. . . en de nieuwe mens komt boven. Kort daarna, een week of zes, acht. . . ging mijn wereld op zijn kop. Ik had eigenlijk plannen om uiteindelijk te verdwijnen. . . naar Mos Javim in Israël. Maar mijn wereld ging helemaal op mijn kop. Er gingen allerlei alarmbellen af. . . en ik kon niet meer blijven waar ik was. En toen ben ik dus uiteindelijk een auto gaan kopen. . . niet op mijn naam, een caravan, eigenlijk niks op mijn naam. . .
maar ik ben allerlei dingen gaan aanschaffen. Ook twee paspoorten mee die ook niet van mij waren. Ik heb gewoon alles ingedekt en ik ben verdwenen. Letterlijk die dag, die zondag, was het in de mist. Ik vergeet het nooit. Een zondagmorgen, ik vertrok uit Nederland. . . ik kon nergens geregistreerd staan. . . en precies die zondagmorgen dat ik vertrok. . . was er een hele dichte mist waardoor je helemaal niet hard kon rijden. Nou, dat zinde me niks, ik wilde opschieten weg. Maar die zondagmorgen, die gelijke beweging vond ik eng. En het was dichte mist. En in die dichte mist was ik gewoon over zo'n heel klein grensovergangetje. . . tussen Duitsland en Nederland.
In Duitsland beland. En toen, via allerlei eco-instellingen. . . eco-boerderijtjes, eco-campingtjes. . . ik had zo'n gids over heel Europa. . . ben ik dus aan mijn tocht begonnen om nergens meer voor te komen. Maar vooral om te herstellen en te genezen. De eerste 33 jaar van mijn leven waren zo heftig geweest. . . dat ik voorlopig nog wel genoeg aan mezelf had. Wat ik ook in die tijd nog had. . . want ik praatte of ik het allemaal maar zo even makkelijk kon hendelen. . . ik heb ook jarenlang een zware geheugenstornis gehad. Dus als ik moest boodschappen doen, of wat dan ook. . .
dan moest ik constant mezelf bij de leur vertrekken en met briefjes werken. Ik hing vol met briefjes om een dag op een goede manier te kunnen vervullen. Oh, waarschijnlijk goed te kunnen vervullen. Slapen was erg lastig. De ene nachtmerrie naar de andere. Dus ik heb daarin juist door te kiezen. . . want ik kon nergens meer zijn en ik kon ook niet boven het raden komen. Dus juist door te kiezen voor die eco-bewegingen in Europa. . . kon ik stapje bij beetje. . . dat helingsproject voornamelijk aangaan met de natuur. . . maar ook met het ontwikkelen van een levend geloof. Want ik had dat godsbezeg gekregen.
Nou ja, ik zat jaren tegen een muur aan te kletsen bij wijspreken. Totdat ik voor het eerst, en dat was nog voor dat ik tot een doop kwam. . . in de douche, een enkele keer keihard in mezelf. . . althans, dat zeg ik nu. . . de stem hoorde van laat je dopen. En ik wist totaal niet waar dat over ging. Dus dat nog even terzijde met dat verhaal. . . waarom ik uiteindelijk dat doorhad van de oude mensen. De metafoor, ik vond dat geweldig. Dat kwam op basis van de stem. Je denkt op dat moment dat je knettergek bent. Ik heb toen in dat huisje waar ik zat uit die douche geremd.
. . overgekeken, is er iemand binnen. Je denkt dat iemand dat heeft gegild, maar er was niemand. Dat was de eerste keer dat ik een stem hoorde. Maar daarna, je zit eigenlijk tegen een muur aan te kletsen. Je kan het gebed noemen, meditatie, wat dan ook. Tot ik in die natuur zat, jaar aan een stuk. . . en die stem weer terugkwam. Heel strak, bijna streng. Maar wel. . . zo liefdevol dat je bijna niks kon weigeren daarvan. Dus er ontstond vanuit de monoloog een dialoog. Dat zijn de fundamenten geweest van het opbouwen van mijn nieuwe leven. . . omdat ik dus kon aanvaarden dat er buiten mij nog iets is.
En dat is de weg geweest ook naar het aanvaarden van mijn werkelijke potentie. Dat ik ook een medecreator ben. . . en dat ik mag participeren in die ongelofelijke, onmetelijke. . . multidimensionale kosmos, universum, waar alles mogelijk is. Want ik ben dus nu nog steeds op zoek naar de beperkingen van het leven. Ik ontmoet ze niet in het fysieke. . . door de wetten en de regels vanuit die oude wereld. Maar ons creatievermogen. . . kunstenaars weten gelijk waar ik het over heb. En de musicanten, er zijn zoveel mensen die die creativiteit wel de vrije loop laten. Maar ja, dat zijn dan de mensen die aan de randen van de samenleving leven.
Want ja, dat past vaak niet, hè? Dus dat heb ik inderdaad enorm lang doorlopen. En het was pas in 2003. . . dat ik via twee advocaten het aandorst om eens een check te doen. . . bij een consulaat hoe het nu met mij stond. Want de officiële registers, ze hadden alles opengetrokken. . . om te kijken van waar spookt die uit? En toen kwam er een groen licht. Dus eigenlijk. . . van 1994 tot aan 2003. Dus negen jaar was ik echt eigenlijk volledig van het radar. En toen kwam het signaal dat het in het officiële eigenlijk groen licht kreeg. Nou, dat was heel spannend, want toen ben ik voor het eerst. . .
bij een consulaat een paspoort gaan aanvragen. Want ik had niks meer op mijn eigen naam. En die spullen die ik mee had waren inmiddels ook verlopen aan paspoorten. En de deur ging achter mij dicht. Het was beveiligd. En ik kwam eruit. Terwijl er nog buiten iemand op me stond te wachten. . . en die was bereid om de deur eruit te rammen met zijn auto. Maar het ging goed. Ik had voor het eerst weer een ID. En ik kon weer een beetje gaan participeren in de wereld zoals we die nu kennen. Nou, toen ben ik ook naar Nederland gekomen voor een projectrealisatie. Dat was de transformatie van leegstaande kantoren. . .
naar woonbestemming voor jongeren en studenten. Maar nog heel voorzichtig hoor, want die eerste twee jaar tot aan 2005. . . dan was dat initiatief zo geweldig. En er kwamen journalisten op en man bijt hond. En van alles kwam er op af van die pilot die we dan hadden gevoerd. En liet ik altijd mede-bestuurders of jongeren en studenten. . . zoveel mogelijk die interviews doen. Met radio en tv. Toch altijd nog voorzichtig. Ik geloofde dat ik maar één keer ergens op een fotootje. . . bij een lokale krant van Utrecht, want het was in Utrecht, dat ik verscheen. En daar heb ik dan nog een kopietje van.
Maar voor de rest hield ik me heel erg gedijst. Maar ja, toen dat gedijst er niet meer nodig was, 2005. . . toen kreeg ik de smaak helemaal te pakken. Toen kreeg ik dat transformatieproces te pakken. Alles is mogelijk. En toen begon ik met het oprichten van een schaduwkabinet. Om dus de transformatie van Nederland te verwezenlijken. Daar waren we mee bezig. Dat begon al te werken. Dus naast het duurst betaalde theater van Nederland. . . dat is de eerste en de tweede slaapkamer. . . en de ministers die daaruit gekozen worden. Overigens niet op het volk. Dus iedereen die binnen de politiek zit, die kunnen nog. . .
in ieder geval, en misschien is dat ook zo. . . werkelijk iets willen doen voor de samenleving, voor de burger. Kies mij, ik ga dat en dat. Maar op het moment dat ze worden ingesworen als minister. . . dan verandert het. Want dan worden ze onder andere ingesworen op de koning. Vroeger was het de koningin. Maar in ieder geval op de hogere machten. Want dat is ook maar een tussenstation, zo'n koning. Dat is een beetje als schake, het is vervangbaar. Maar de mensen geloven in die illusie. Terwijl die ministers dan uiteindelijk in een positie zitten. . . dat ze de intermediër zijn tussen de werkelijke peri-mediale heragie. . . de machten en het volk.
Je moet het elke keer blijven verkopen dat je het volk. . . in een democratie hebt zitten en dat je ze dient. Kijk de laatste 50 jaar terug en vraag je als bevolking dan af. . . hoe goed je gediend bent. Want minister betekent letterlijk dienaar. Maar wie dienen ze dan? Nou, ik weet het wel. Dat kan ik je hier laten zien. Dat is dit plaatje. En dat is de peri-mediale structuur. En hier zitten die regeringen. Ik weet niet of ik het goed aanwijs. Ja, je zei het goed aan. Dit is het intermediër. Dat is de schakel tussen de multinationals, de banken. . . en de centrale banken.
Dat gaat zo naar die gouden driehoek hierbovenin. Maar dit is het echte leven. Hier ligt de echte waarde. Dat is dus, als je de protocolen van het Sion goed doorgrond. . . dan besef je hoe dit structuurtje werkt. Dan besef je ook welke schijndemocratie we werkelijk hebben. Als ik dan nog een klein beetje van democratie kan spreken. . . dan zou ik willen kijken naar Zwitserland. Daar heb je in ieder geval nog directe inspraken. Dus dat, zeg maar, stel dat wij zeggen. . . we gaan de magneetmotor tot standaard maken. . . voor alle woningen in Nederland. En dan leg je dat voor aan alle medestanders. . .
aan alle coöperanten die allemaal meedoen binnen jouw manifestatie. Het is wel hun geld ook. Dan moet je op een aviertje de voren en de naleggen. . . kortkrachtig omschrijven wat we gaan doen. En wat kost het en wat is het rendement? Daar kan iedereen ja of nee op zeggen. Want dat is wat natuurlijk in Zwitserland gebeurt. Kiesrecht, direct inkunde stemmen. Daar worden dingen door de bevolking voorgelegd. In wetswijzigingen, in beëindiging van wetten, enzovoort. Dus daar is een vorm van democratie. . . die nog een beetje lijkt op wat werkelijke democratie zou moeten zijn. In IJsland hebben we het voorbeeld gehad. Begon ook met één persoon. Het land ging failliet.
De banken hadden er zo'n potje van gemaakt. . . dat de hypotheken niet meer te betalen waren. IJsland ging failliet, inclusief de mensen. Dus de mensen kregen zoveel financiële pijn. . . en die kregen de hele IJslandse bevolking mee. Omdat iedereen had zoveel pijn, omdat er geen weg meer terug was. Daar hebben ze de bankiers en de regeringsfunctionarissen. . . die daar allemaal aan mee hebben gedaan aan die oplichting. Want het is een ponzi-scheme. Het is eigenlijk balletje-balletje of piramidespel, hoe je het wilt noemen. Maar in ieder geval, dat is doortrapt en geopendbaard. Al die mensen die de misdaden begingen met de IJslanders en het land. . .
zijn nu grotendeels achter de tralies beland. En de bevolking heeft gewoon gezegd. . . we gaan de grondwet helemaal herschrijven. Die hebben gewoon alles op de schop gegooid. En dat is dus zo mooi aan. . . Ik noem ze nu nog maar helden, want ik zie het verder weinig gebeuren. Maar dit zijn dus de helden. Die hebben gezegd. . . Wij hebben de waarheid, wij hebben de potentie, wij hebben de creatiekracht. Wij kunnen gaan staan en we kunnen alles manifesteren hoe wij het willen. IJsland liet het gewoon zien. De Zwitsers laten het deels ook zien. Het kan. Dus. . . Morgen kunnen we het in Nederland beginnen trouwens. Om zo maar een dwars straat.
Want wat ze toen met mij deden. . . Toen ik dat schaduwkabinet aan het opzetten was juist om. . . tot die transformatie te komen. . . Dat heb ik toen binnen het relatienetwerk laten zien. De blauwdrukken. Het succes, hoe het aan het groeien was. Daar is toen een enorme stok voor gestoken. . . waardoor eigenlijk alles wat ik had opgebouwd werd afgebroken. Sociaal, maatschappelijk, financieel. Dus die hele huisvestingsprojecten werden ook. . . op een geïnterfineerde manier afgenomen. En uiteindelijk belandde ik via een uitleveringsverzoek. . . op een nepdossier in Brussel. . . belandde ik in een oude gevangenis in België. . . voor uiteindelijk acht maanden. En alle lessen die ik daarin. .
. Want dit heb ik dus eigenlijk al in een ander interview. . . helemaal uit de voeten of uit de doeken gedaan. Dat was interview deel 5. Maar om dat wat korter te houden. . . ik heb daar al mijn lessen gekregen. Ik heb daar de inzichten gekregen. Er is me toen ook een boek gegeven. . . over hoe de werkelijke lokale machten. . . dus op gemeente- en provincieniveau in elkaar zitten. Daarna kreeg ik nog een heel gesprek met een ingewijder. . . die mij ook alles heeft laten zien. . . wat ik allemaal niet meer moet doen. De hoofdmoot daaruit was. . .
dat mij ook werd gezegd, ga nooit meer in strijd. Ga niet meer in dat oude veld, die oude wereld zitten. . . en denken dat je het daar gaat regelen. Vergeet het, we kunnen het gewoon vergeten. Dat is niet een verklaring van onvermogen. . . van jongens, we kunnen niks. Nee, mij is toen duidelijk gezegd. . . toen ik behandeld was van Ronald. . . ga nooit meer in strijd. Want voor jou is er alleen nog maar de doodskist of het gekkenhuis. Het behandelen bedoel je gemartelt toen toch? Ja, ik heb alle behandelingen die ik kon krijgen. . . had ik al gehad. Dus er was niks meer voor mij.
Ik moest nu echt eens leren hoe ik dient te gedragen. . . binnen de hierarchische structuur die wereldwijd is. En omdat de vrije wil geheiligd is. . . is dat een belangrijk element. Dus ik kan met mijn vrije wil altijd in strijd gaan. Maar ik ga het nooit winnen. Dat heb ik keer op keer gezien. En toen is mij uitgelegd, nadat ik uit België was vrijgelaten. . . door een ingewijden die wist dat hij dood ging. . . en daardoor zijn eet verbrak. Waar was hij ingewijd? Hij was ingewijd bij de vrijwetselarij. Hij had daar de hoge priestersfunctie. Maar omdat hij onstofelijk kon zien. . . wist hij ook al wanneer hij ging sterven.
En omdat iemand vanuit de vrijwetselar. . . nooit zijn eet mag verbreken op straffen van dood. . . had hij hem dus wel gebroken. . . omdat hij wist dat hij a, dood ging. . . en b, het vertrouwen in mij was zo groot. . . dat hij de geheimenissen met mij deelde, puur en alleen. . . omdat hij van mij hield. Hij wilde mij in leven houden. En hij zag op deze manier. . . met alles wat je hebt, doorleefd en overleefd. . . ga je nu echt gewoon alsnog het putje in. Hij heeft mij toen niet alleen het verhaal België uit de doekel gedaan.
Want ik had in de cel daar een boek ontvangen, De Ridders van Nu. Hij wist daar alles over te vertellen, dat ik dat had ontvangen. Wat overigens weer gegeven was door een dame. . . die ik maar één keer heb gezien in een bewakingsuniform. . . en die proclameerde van de rozenkruis te zijn. Dus het zijn allemaal orders. . . die ook als een gereedschap bewegen binnen die hele pyramidale structuren. Maar daar gaat het nu even niet om. Het ging erom dat deze dierbare man, die uiteindelijk nu al dood is. . . dat hij mij en de partner die bij me was. . . wat uiteindelijk mijn levensgecel werd. . .
had uitgelegd, ga nooit meer in strijd. Creëer vanuit je eigen ruimte. En je kan alles manifesteren vanuit je eigen ruimte. En dat ben ik natuurlijk uiteindelijk te hard te gaan nemen. . . en ook uiteindelijk gaan uitvoeren. Want toen in 2009, de vrouw met de hand op de buik. . . de zwangere vrouw, mij vroeg van. . . hoe kan je het financieel systeem dan veranderen? En of ik dat wilde gaan doen. En de belofte daarvan had gebroken met mezelf. Want ik wilde dat nooit doen. Omdat zij zei, je kan alles te goede keren. . . ben ik dat uiteindelijk in 2010 gaan doen. Ik ben toen de blauwdrukken gaan schrijven. . .
van een nieuw financieel systeem. Omdat dat de kern is, de essentie is, de grootste sleutel op aarde. . . om een werkelijke, vreedzame transitie te realiseren hier op aarde. Als je die eenmaal weer bij de mensen hebt. . . in plaats van bij een klein clubje. . . dan kan je alles transformeren. Dus dat stuk van 2009, 2010. . . eind 2008, de lessen geleerd. . . creëer alleen vanuit je eigen ruimte. . . toen ben ik via die kanalen. . . nog ook bij een soort van Nederlands opperhoofd kunnen komen. . . via de relatie. Want die relatie die zelf zijn eet verbrak. . . die wist dat het veilig was bij ons.
Dus in die tijd dat hij nog leefde, na 2008. . . want hij is pas drie jaar daarna overleden. . . kon hij in 2010. . . toen ik dat hele pakket had. . . ik had het hele pakket geschreven. . . en ik had zoiets van. . . ik beweeg niet meer, ik ga niks meer doen. En toen zeg ik van, kan jij ervoor zorgen. . . dat ik ergens bij de opperhoofdjes in Nederland terecht kan. . . om dit hele pakket te laten onderzoeken. . . onder de vlag van, is het financieel haalbaar. . . de exploitatie, dus net of ik een onderneming wil beginnen. . .
en ik vraag aan de experts, is dit haalbaar? Terwijl ik donders goed wist wat ik ging vragen. Ik vroeg of ik op basis van het creëren in mijn eigen ruimte. . . deze manifestatie kon realiseren. Want ik was er klaar mee om allemaal goede dingen te doen. . . en een paar jaar later, na alle tijd, bloed, zweet en tranen. . . gewoon er weer tussenuit geknikkerd te worden. . . en weer een levensles moest leren. Dus ik zeg, ik beweeg niet meer. Ik heb ook weinig opties, want het is of het graf. . . of het gekke huis. En als jij in een relatie zit die heel erg lief is. . .
en je hebt ook nog kleine kindjes gekregen. . . dan ben je aardig gehecht aan het leven. . . dan ga je niet zoiets daal meer doen. Dus ik vroeg, via de relatie die mij had ingewijd. . . in de geheimissen van creëren vanuit je eigen ruimte. . . kan je mij even doorwerken naar een opperhoofd hier in Nederland. . . om dit te laten zien. Nou, dat kon. Een van de directeuren van een multinational hier in Nederland. . . die ontving me daarvoor en ik kende hem wel vanuit een andere groep. En, nou, prima, hè? En ik maar zeggen, ja, ik ga dit creëren vanuit mijn eigen ruimte. . .
maar ik zou zo graag weten of dit ook financieel haalbaar is. . . en of dit werkelijk een onderneming kan zijn die levenskans krijgt. En ik bleef dat maar zeggen. En maar over die eigen ruimte. En op een duur zegt Ronald, ik weet het nou wel. . . je gaat creëren vanuit je eigen ruimte, hou er nou maar over op. Dus het kwartje was gevallen. Twee weken later kon ik terugkomen. Hij zegt, als jij werkelijk vanuit je eigen ruimte gaat creëren. . . en niet anders als dat, prima, haalbaar, doe maar. Hij zei, maar ik heb het bij experts voorgelegd. . . en die hadden nog een boodschap voor je.
En ze zeiden het heel lacherig. Ze zeiden, Ronald, veel succes, het is helemaal haalbaar. . . maar het enige wat jij hier op aarde gaat doen, is vliegen vangen. Want als jij ooit meer dan 7 miljoen mensen in je ruif krijgt. . . dan mag je al heel, heel blij zijn, want meer zal het niet worden. En ik had in mijn exploitatie, zoals nog steeds, het verlangen. . . om 10. 000 medekopen ranten te krijgen, mede-eigenaren. . . om de basis te dekken van je vaste lasten. Dus als jij daar staat met het verlangen om een organisatie op te bouwen. . . met 10. 000 vaste mede-eigenaren en je krijgt het cijfer 7 miljoen.
. . ik was helemaal in euforie. Ik denk, zolang ik maar in die eigen ruimte blijf. . . kan ik dus gaan creëren en als jou dat aanstaat. . . mag ik jou verwelkomen in mijn eigen ruimte. Je mag zomaar in mijn zwembad komen. Maar dan wordt het ook jouw ruimte. En als jouw vriendin, of wie dan ook om ons heen zegt. . . dit is gaaf, dit gaan we doen. . . dan creëren we dus vanuit onze eigen ruimte uiteindelijk een nieuwe wereld. . . waardoor het oude stapje, net als communicerende vaten, gewoon verdwijnt. Want het is op basis van onze vrije wil. En dat had ik heel goed door.
De keerzijde van dit mooie verhaal is, want ik vond het heel positief. . . omdat de vrije wil daarin prima geheiligd is en gerespecteerd zoals het hoort. Kijk, vrije willen manipuleren mag. Maar de mens zelf moet altijd nog beslissen of hij erin meegaat. De laatste twee jaar is dat heel duidelijk geworden. Als jij van je werkgever te horen kreeg. . . dat je eigenlijk mee moest doen aan die experimentele mRNA-gentherapie-injecties. . . anders je baan verloren, was het nog altijd jouw keus om te zeggen, dan maar niet. Want dit is wereldwijd gebeurd. En dan waar je hebben de brandweerlui en de verpleegkundigen toen. . . zelfs een rechtszaak aangespannen vanwege die verplichting.
De brandweerlui en de verpleegkundigen moesten allemaal mee doen met het experiment. Die hebben toen een rechtszaak gevoerd omdat ze konden aantonen. . . dat er al 30. 000 Hawaianen direct aantoombaar overleden waren aan die injecties. Dus die mensen hebben gekozen op basis van hun vrije wil. Nee, we doen het niet. En die hebben dan gekozen voor een rechtszaak. Er zijn er ook die hebben gekozen een andere baan. Maar hoe moeilijk dit ook te verteren is voor ieder mens. . . uiteindelijk besliss jij ultiem aan het eind wat je doet. Hoe vreselijk de situatie ook lijkt. En wat daar uitkomt is vaak verrassend. Want we worden vaak bedolven door angst.
En als we dan niet vanuit angst kiezen, maar vanuit wilbeschikking. . . komen we vaak heel anders uit dan we dachten dat we zouden uitkomen. Maar dat terzijde. Ik vind als ik er zelf nog iets inbreek. . . ik ben heel benieuwd naar je verhaal van wat je aan het opzetten bent. Hier zit al zo'n belangrijke moraal voor mij in dit verhaal. Wat je nu vertelt. En denk ik ook heel herkenbaar is voor heel veel mensen. En ook heel veel aansluiting vindt in de eerdere podcast die ik gemaakt heb. Waaronder bijvoorbeeld die met Karin Hamacherzondag van twee weken geleden. Waarin zij ook zegt, de externe strijd is een interne strijd.
Ga naar binnen, zorg dat je het schaduwwerk doet, dat heelt. En je heelt het ook voor het collectief. En het verlengde daarvan ook weer dit, stop met strijden extern. Ik denk dat het ook daarmee een interne strijd is die dat moet opgelost worden. Die ruimte mag krijgen. En vanuit daar ga je echt weer creëren aan zaken die, aan de nieuwe wereld. Waardoor je die oude geen bestaansrecht meer geeft. En het is dan niet wat heel veel mensen weer willen, een quick fix. Dat het morgen over is en dat we gaan opstaan. En dat we dan opeens in de paradijselijke omgeving lopen. Zo werkt het gewoon niet.
Maar dat je, ja, je geeft het oude geen bestaansrecht meer. Of zo min mogelijk in ieder geval. Je houdt langzaam aan de nieuwe creatiekracht. Niet vanuit angst, maar vanuit vertrouwen. En dit is voor mij zo essentieel eigenlijk. En ook zo mooi dat je me zo zegt, voor mij, dat is de moraal die ik uit dat hele verhaal pik. Ja, dat is een mooie overlap die ik zo nu zie van die gesprekken voorheen naar dit dus inderdaad. En eigenlijk hetgeen wat daar ook weer terugkomt. Je gaat, los je het conflict op in jezelf, los je het conflict op in de buitenwereld. En dan kun je uiteindelijk creëren vanuit vertrouwen in plaats van vanuit angst.
Stop je met vechten. Ja, maar het gaat nog verder. Want je had het nog even over de interne strijd. Wat wij vergeten zijn, en dat is ook de programmering. Dat is dat het ook belangrijk is. Ja, Jezus heeft dat ooit zo gezegd van heb de bron lief. Dus de Schepper van al het leven, heb die lief. U naast de lief en u zelf. Dat is eigenlijk het hoogste gebot wat hij toen heeft gegeven. En daar zit heel veel wijsheid in, want dat laatste stukje van u zelf lief hebben, dat komt bijna niet voor. Nee. We zitten veel meer in het kastijden.
We zitten veel meer in luisteren naar die stemmetjes, dat we het nooit goed doen. We trappen onszelf naar beneden. Terwijl als we nou eens stoppen daarmee, en ook eens een keer niet meer gaan oordelen over onszelf. Maar ook stoppen met de strijd in onszelf. En eens op een liefdevolle manier naar onszelf gaan kijken. Ga maar een keer naar die spiegel. Dus de stoffelijke spiegel en de onstoffelijke spiegel. Ga eens ontdekken wie we werkelijk zijn, hoe mooi we zijn. Hoe lelijk jij je ook vindt. Dat is een leugen. Alles is uniek. Onze ogen, daar begint het toch al. Ga lekker kijken in die ogen van elkaar. Wat een kosmos is dat.
Wat een universum is dat. Zo gedetailleerd. Maar geen één is hetzelfde. Wauw. We zijn een wandelend wonder van creatie. En dat is geen pep-talk van lekker positief, dan redden we het allemaal wel. Nee, helemaal niet. Ga maar een keer snoeien met jezelf aan de gang. Ga maar gewoon eens zien wie je werkelijk bent. Dat is veel mooier dan dat je denkt. Maar doe het vanuit liefde. Oordeel dus ook niet als je eens een keer iets fout maakt. Want dankzij al die fouten heb ik al heel veel geleerd. Van alles wat ik goed doe, leer ik niet zoveel. Ik leer juist van het gewoon gaan doen. Niet weten waar het eindigt.
Dat is met alles waar we het nu over hebben hetzelfde. Ik begin altijd aan dingen waar ik helemaal niet van weet hoe het eindigt. Maar het gaat wel doen. En dat stuk, dat creatieproces, die interactie binnen in jezelf. Maar dus ook buiten jezelf. Want vaak hetgeen wat zich binnen jezelf heelt, wat binnen zichzelf aanvaard wordt, opgelost wordt, kan je ook in die, ja, er zijn er die noemen dat dan in la quiche, van de andere ikken. Dus je gaat de spiegels om jou heen ook herkennen. Want die spiegels, vaak de naaste spiegels, zijn de meeste, de beste leringen die je kan trekken over een deel wat jij nog gewoon van jezelf helemaal niet weet.
Het is ook een grote ontdekingsreis. Maar het is onzinnig om altijd maar te denken dat we het met alles buiten ons even te fixen, het hebben geregeld. En dat is hetgeen waar ik nu ook op kom, als je het me toestaat. Natuurlijk. Ze zeiden van die 7 miljoen. Ik was toen euforisch. Nu hebben we de laatste 2 jaar, 2020, 2021, ja, hebben we meegemaakt. Heel veel mensen hebben gezien dat er iets niet klopt, dat er manipulaties zijn, dat er toch wel vrij negatieve energie in de keer zijn gegaan, want het verdeel aan heers is al om. Familiën zijn verscheurd, vrienden zijn verscheurd. Heel veel van de relaties zijn de laatste 2 jaar ten zielig gegaan.
Anderzijds zijn er weer hele nieuwe relaties ontstaan, van familie die geen familie van je is. Want ik zeg altijd, familie zijn vrienden die je zelf niet uitkies, dat zei ik al op mijn zesde vanuit mijn eigen leven dan. Maar dat is ook zo. Dus wat ik in dat oude heb geleerd, dat is in het nieuwe ook zo. Wij kunnen familie zijn, terwijl we geen biologische band hebben. Maar er ontstaat ook heel veel moois in die laatste 2 jaar. Maar de verscheuring is enorm.
En als de nieuwe manifestatie, de nieuwe wereld die wij met z'n allen kunnen creëren, want die gereedschappen liggen er nu, dan is het natuurlijk nu, en dat was de laatste 2 jaar voor mij echt een verdrietmoment tot en met, het zou vreselijk zijn om nu te aanvaarden dat die hele nieuwe wereld, die hele nieuwe manifestatie waar hun van lacherig tegen mij zeiden, ha ha, hij gaat vliegen vangen, dat dat de realiteit gaat worden van de toekomst. Want we zitten met meer dan 7,5 miljard mensen. Dat zou erg zijn. Er is er maar 7 miljoen overblijven, die dus werkelijk vrij zijn, werkelijk autonoom, werkelijk vanuit de procomalatie van vlees en bloed, als medecreators een hele transformatie hier op aarde laten plaatsvinden.
Weinig hoor, 7. Ik geloof het niet meer. Ik zie wat er beweegt, ik zie wat er gebeurt. Ik zie dat steeds meer mensen werkelijk, juist door de ellende die ze aan de voeten is gelegd, toch anders beginnen te kijken naar het leven. Dus dat is een hele grote mooie vorming die zich nu plaatsvindt. Maar nou komt-ie, ik neem even een aanloopje. Nou kunnen wij, en dat is dus in dat plaatje wat ik net liet zien, nou kunnen wij dit hele oude pirimidale machtstructuur, die kunnen we eigenlijk heel eenvoudig vernietigen, ontdaan van z'n macht door hem door te snijden.
Als je namelijk hier die groene balk, als je hier dus een financieel platform van, voor en door de mensen zet, dan bepalen wij weer op basis van alle geldstromen wereldwijd met onze eigen munt, want die is er ook hoor. We kunnen straks wel mee uit eten gaan met de ura's. De kers is er al, die moet je altijd houden. Het is je ultieme vrijheid cash. Nu schaffen ze hem af. Maar dat is allemaal leuk. Dan heb je zo'n financieel platform, daaruit gaan we echte preventieve gezondheidszorg ontwikkelen, we gaan schone energie ontwikkelen, we gaan het hele winkeltje in deelcoöperaties wereldwijd uitrollen. Hemel op aarde, het paradijs. Halleluja, geweldig. Maar dat is buiten ons.
Als wij niet binnen op orde hebben, kan ik je nu al de garantie geven dat één gerookte puinhoop wordt. Dan gaat het weer mis. Het gaat net zo mis als alles wat we al kennen, want dan hebben we hem nog steeds niet geleerd. Dan gaan we nog steeds buiten onszelf zoeken en daar begint het niet. Mijn hele transformatie heeft alleen maar zich binnen mijzelf afgespeeld. Natuurlijk ben ik verwend geweest met decors als een tripje uit mijn lichaam. En intens een worden met de werkelijkheid, met het leven, met de schepping. Natuurlijk ben ik daarin bevoorrecht geweest.
Maar zo zal iedereen in zijn leven constant, dat heb ik al gemerkt, vanuit de onzichtbare hand, constant cadeautjes op zijn pad krijgen die misschien in eerste instantie niet leuk zijn, maar waar eigenlijk de uitnodiging ligt om op jouw blauw druk te komen, op jouw pad. Want iedereen heeft een uniek pad en samen vormen we die eenheid in diversiteit. Dus de klus begint bij onszelf. Het zijn de cadeautjes die je aangereikt wordt die je moet wel willen uitpakken, ondanks het feit dat dat soms zwaar is. Heel zwaar. Heel vaak zwaar is, maar dat is inderdaad denk ik wel wat er gebeurt.
En daarmee is ook, want ik zit zo, weet je, zeker het eerste gedeelte van het gesprek best wel negatief, kan zwaar zijn voor mensen, dat er echt mensen, eliten zijn die dit soort plannen erop na houden en zulke gedachten goed en zo. Maar het is dus eigenlijk de uitnodiging om dus na zo'n gesprek nog steeds positief, misschien zelfs wat positiever in het leven te staan dan ervoor, in plaats van het je naar beneden te laten halen, omdat al deze dingen die nu aan het licht komen zijn maar voor iedereen een uitnodiging om iets in jezelf aan te kijken, om daardoor te kunnen groeien, zeg maar. En dat gebeurt dan op zo'n grote schaal dus ook voor het collectief.
En dat is juist weer iets positiefs wat het negatieve met zich meebrengt. Je moet ten alle tijden het aandurven en dan ben je al een held van jezelf, om alles in de ogen te kijken, van jezelf en over jezelf. En inderdaad ook te onderzoeken als je van buitenaf iets ontvangt wat je misschien niet prettig vindt. Daar hoef je niet onzeker van te zijn, want negen van de tien keer is het geen wat je ontvangt een projectie van iemand anders. Dus daar zit natuurlijk ook een stuk. Maar dat kan je niemand kwalijk nemen want we zijn nou eenmaal met z'n allen al heel lang geprogrammeerd, geconditioneerd.
Wie heeft ooit verzonnen dat als je geboren bent dat gelijk even tussen de benen wordt gekeken. Oh, het is een meisje. Nou, dan moeten we alles in het roos doen. De hele kamer, alles wordt roos. Je wordt dus jaren helemaal met roos. Daar begint het toch al. Oh jongetje, blauw, blauw, blauw. Terwijl je het misschien afschuwelijk vindt blauw. Dat kan in jou zitten dat je heel andere kleuren leuk vindt. Maar daar begint het toch al. Dus het is niet vreemd dat heel veel van de dingen die je ontvangt van anderen, van andere mensen, vaak een projectie zijn. Een stuk waar ze zelf nog niet klaar mee zijn.
Ja, als je dat begint te herkennen bij elkaar en te erkennen bij elkaar, dan kan je ook meer samenkomen in de trajecten die je allebei te doorlopen hebt. Want jongen, jongen, wat willen we toch constant de anderen veranderen? Dat zie je ook in partnerschappen. Het is zo standaard allemaal. Maar dit kan helemaal niet. Dat kan niet zonder de vrije wil van die persoon. En ja, voor mij voelde dat ook zo dat je allerlei dingen ging vragen over waar kom ik vandaan. Ik ben zo blij hoe ik daardoor heengepiet ben. Soms red ik het niet meer en dan moet ik vreselijk huilen. Het doet gewoon allemaal zeer.
En hoe ik eruit gekomen ben, dat is een mega cadeau. Heel veel mensen, ik bedoel van mijn oude leven, ik denk dat bijna niemand meer leeft. Ook van mijn collega's niet, want die gingen in tegenstelling tot mij altijd aan de drugs. De drugs die je op de been houden. Aan de drank. En zo trokken ze door. Dat ging een keer fout. En goed fout. Dus ik heb al heel veel tijdens mijn werkzamerleven zien sneuvelen. Ik heb er heel veel uit geleerd, maar het is mij gegeven om nog eigenlijk een nieuw leven te beginnen. En daarin ook een missie te vervullen. Die heel erg in eerste instantie kwam vanuit spijt op tand.
Maar ook heel erg gedreven is altijd vanuit het kind zijn wat ik nooit het mee kunnen maken. Laat de kinderen tot mij komen. Dat is een zin die speelt dagelijks in mijn hoofd, terwijl die niet van mij is. Het is zo belangrijk dat wij, en Hitler had dat trouwens door in het negatieve, met zijn Hitlerjugend en al zijn programma's. Ik bedoel ze hebben het allemaal door. Begin bij de jeugd, begin bij de jongeren, begin bij de baby's, de kinderen. Daar zitten de massale aanvallen op vanuit de lagertrillingen, vanuit het negatieve. Dat betekent dat wij juist daar, op basis van onze vrijwill, massaal halt tegen dienen te roepen.
Ik heb in 2018, dat was een belofte die ik toen gaf aan Olle Dammergaard, toen die een interview met mij deed, dat was trouwens in het Engels. Heb ik toen ook gezegd, van oké, ik ga een boek schrijven over mijn eigen leven. Dus mijn getuigenis, want er waren heel veel mensen die wilden dat. B, ik ga ervoor zorgen dat het financieel systeem dusdanig ver komt, dat het een realisatie is waar iedereen aan mee kan doen. En C, ik zou de verklaring van vrede gaan schrijven. En dat heb ik toen gedaan.
En de verklaring van vrede, die nu gewoon op de United People Foundation website te vinden is, in meer dan 15 talen, want er zijn wereldwijd allemaal vrijwilligers die de vertalingen doen vanuit dat document, heb ik zoiets gezegd, oké, ik ga de verklaring van vrede schrijven, ik schrijf de 12 punten van veranderingen die daaronder ligt, en ik schrijf de nieuwe universele rechten van de mens. Want we hebben niet de United Nations nodig, maar United People. Je moet niet al die bagger aan boord houden, maar je kan ook dingen daaruit gebruiken die goed zijn. Dus zo heb ik een 3-mans document ontwikkeld waarin de verklaring van vrede het hoofddocument is.
En dat is zeg maar dan voor jouwzelf intern, maar ook in interactie met je medemens, een soort van geleide document waarvan wij allemaal hebben gezegd, nou, dit is een basis om een goed beheer van al het leven te beginnen met elkaar. En mochten we het een keer vergeten, dan kunnen we elkaar helpen herinneren aan hetgeen dat we met elkaar als een soort van basiscontract met elkaar getekend hebben om te beginnen. Je moet ergens een keer beginnen. Dus het is niet zaligmakend. Maar daar heb ik vooral ook een toespitzing gemaakt op het ontstaan van een kind in de buik.
Dus zo gauw het zaadje en het eitje, het zaadje komt bij het eitje en het ontstaan is daar. Dat is trouwens ook een heel mooi proces wat ik heb gezien in het niet-stofelijke. Want we praten constant eigenlijk over stoffelijk, waarnembaar en onstoffelijk wat er werkelijk gebeurt. Maar eenmaal ontstaan, en daar heb ik die verklaring van vrede over geschreven. Nou, ik heb zoiets van, als we daar nou eens mee beginnen met dat te ondertekenen, want bijvoorbeeld in het eenvoudig Chinees en in het gecompliceerd Chinees is het ook vertaald. En dat kwam door een juffrouw in China die graf Engelse les aan de pupillen.
En die hele klas is dus in China het eenvoudig Chinees en het oude Chinees gaan vertalen. Dus de verklaring van vrede is in twee vormen Chinees vertaald door een klasje in China onder leiding van een juffrouw die dus Engelse les gaf in China. Nou, die verklaring van vrede, dat is samen met die twee andere documenten een nieuwe basis waar de mensen zich in kunnen gaan bewegen, maar dat is voornamelijk bedoeld om het leven vanuit zijn ontstaan te gaan beschermen. Om het alles mee te geven om tot potentie te komen zoals het werkelijk bedoeld is. Dus wij gaan het dan begeleiden.
En natuurlijk snap ik heus wel dat er situaties kunnen zijn waarin we het ongeboren vrucht helaas moeten laten afvloeien omdat er een situatie is ontstaan die voor niemand, inclusief het geboren vrucht, goed zou zijn. Die uitzonderingen zijn er, maar daar heb ik het niet over, want er zijn altijd uitzonderingen. Het is ook geen dogma, maar een basis document om in ieder geval het goed beheer van al het leven in de fundamenten nu eens een keer werkelijk serieus te nemen. Nou, dat lijkt allemaal van oh ja, ik teken wat en klaar. Nee, maar dan begint het pas.
Vooral weer naar binnen toe, want als je dat werkelijk gaat adopteren en ook gaat reflecteren, dan kan je ook tegen je medestanden zeggen, joh, ik wijs niet met een vingertje, maar je hebt dat en dat getekend. Je kan daar toch ook wel iets meer je best voor gaan doen, want je maakt jezelfs schoon. Want alles wat buiten gebeurt is ook binnen. Dat heb ik helaas ook moeten meemaken met die film die ik kreeg toen ik overleed. Nou, als ze dan het hebben over Hel, dan heb ik wel even doorheen gewandeld. Wat een ramp is dat. Maar wel heel confronterend en heel eerlijk.
Gaan we nu wachten tot dat straks komt dan? Of gaan we nu gewoon aan de slag door eens een keer van onszelf te gaan houden? Op een zuivere manier. Ik denk dat dat heel belangrijk is. De essentie. Ja, ja. Ik heb iets meegenomen en ik wil vragen of ik dat mag voorlezen. Zeker, ligt voor mijn neus of niet? Ja, dat is dat dingetje. En ik wil daarmee niet zeggen dat het nu klaar is, maar ik voel gewoon heel erg het verlangen om dit voor te lezen. Dat is iets wat ik vaker voorlees tegenwoordig, als ik een lezing geef. En ik heb het out of the blue eigenlijk geschreven toen voor wat teamgenoten.
Maar het is wel iets wat echt belangrijk is, want het heeft de titel gekregen. Wij zijn de verandering. Daar ga ik. Allereerst in stelling gebracht totale controle-mechanismes zijn een uitnodiging aan de mensheid om zich volledig te bevrijden. Uit een lang geleden gecreëerd slavensysteem. Dit moet herkenbaar zijn voor veel mensen. Vrij vertaald, zei Eensink minister aan het Nederlandse volk, zodra de samenleving zich niet meer schikt in alle opgelegde maatregelen, dan houdt het voor ons ook op. Dit is een hele belangrijke. Want men vertelt altijd vooruit wat men gaat doen en wat de opties en mogelijkheden zijn om er niet om die vrije wil heen te gaan.
Dus voor jouw luisteraars gaat hij nog een keer. Vrij vertaald, zei Eensink minister aan het Nederlandse volk, zodra de samenleving zich niet meer schikt in alle opgelegde maatregelen, dan houdt het voor ons ook op. Is 2020-2021 nodig geweest? Nee. Het punt is, ik ga het zo verder lezen, wij hebben ons laten pakken door angst. Een van de mechanismen die wij vroeger massaal inzetten om te manipuleren, om de vrije wil te manipuleren. En dat gaat heel ver. Want je spreekt de mensen aan op hun doodsangst. Die hebben ze, omdat ze niet weten dat ze niet eens dood gaan.
En door dat te laten plaatsvinden, in combinatie met al die andere manipulaties, van je doet het voor een ander, naast de liefde, bladiebladiebladie, hebben ze de mensen in een angsthypnose gebracht. Waardoor, ondanks dat zelfs de officiële analen, een RIVM, de ministeries, zoals ik net voorlas, de waarheid spreken, we het niet eens meer horen. We zijn totaal doof en blind geslagen. Bijbels, het stond al beschreven. Er komt een tijd dat de mensen radeloos van angst zullen zijn, en doof, horende doof zijn en ziende blind. De satanisten volgen de Bijbel letterlijk. Zijn ze aan het uitrollen. Dus die minister zei dat. Dus het is allemaal niet nodig geweest.
Wij kunnen er dus voor kiezen de gelaten volgzame slachtofferrol van ons af te schudden. En op te staan in de ware multidimensionale scheppingspotentie die wij allen hebben. Niemand uitgezonderd. Op aarde is de ware vijand, tussen haakjes satan, in fysieke vorm niet meer aanwezig. Dus daar kunnen we het niet aan ophangen. Dus als er dan nog een vijand op aarde is, dan kan je je afvragen wie deze vijand werkelijk is. Spiegelt je spiegelt je aan de wand. Wie binnen de mensheid is nu de meest bevrijde mens van het land? Het kan zo maar kunnen dat de ware vijanden onze andere ik zijn. Dat is die reis naar binnen. Niemand kwalijk te nemen.
Dus wees niet hard voor jezelf. Vergeef jezelf. Wees lief voor jezelf. Erken het gewoon. Het komt goed. Laten we op een positieve, liefdevolle, cooperatieve manier opbouwend en bevrijdend met elkaar werken. Voor alles wat leeft. Eens zei een timmerman tot de mensheid. Heb de schepper van al het leven lief, heb u naast de lief en u zelf. Daar hadden we het net al over. Dit is hetgeen wat ik de mensen kan geven omdat wij de verandering zijn. Ik wil je aangeven dat ik daar nog een kleine metafoor op aan te vullen heb. Die geef ik ook weleens in mijn lezingen.
Dat is het plaatje wat je voor je moet trekken van een mooi wit zeilbootje, zeilend op en vaart over de zee. En er komt een grote golf en tsunami zo hoog als een flat. De man en vrouw die daarop aan boord zitten, de man kijkt naar die golf die op ze afraast. En het is niet dat hij aan zijn vrouw vraagt, schat wat eten we vanavond. Hoze schadelijk schieten ze allebei in een angst die ze verstijft. Maar als ze de tegenwoordigheid van geest behouden, angstvrij, en de luiken van het schip dichten en binnen gaan zitten, zal die golf met veel geweld over hun heen komen.
Misschien knapt de mast, wil ik niet zeggen, maar kan zijn. Maar het bootje wat waterdicht is, zal plop naar die golf weer boven komen. En deze metafoor gebruik ik om toe te passen op onszelf, op ons mens. Want buitenom het fysieke overal hetje hebben we sowieso nog een hemelslichaam, dat is dat onstoffelijke lichaam wat ik zag dat ik gewoon had, terwijl ik daar lag. Maar we hebben ook energievelden, die kunnen ze via fotografie vastleggen. En als jij dus volledig angstvrij bent, kan ook geen angst jou raken. Maar hetgeen waarop gewerkt wordt de hele tijd, dat is op die grote golf. Die angst.
En dat is de laatste twee jaren enorm gebeurd, maar dat is van alle tijden. Dus op het moment dat angst jou pakt, dat je het aantrekt, want dat doe je, dan komt er dus ruimte in je energieveld en komt het binnen. En dan krijg je dus dat stemmetje wat op je schouders mee gaat tetteren voor nog veel meer angst. Maar als jij angstvrij kan gaan en gaat staan in de liefde, want er zijn maar twee dingen, er is liefde en er is angst. Maar als je dat de deur uitgooit, je hebt je rol en je functie gehad, dank je wel, doei. Angst, ga maar ergens een andere planeet zieken.
Maar hier is het klaar. En we gaan vanuit die werkelijke liefde staan, als medeschepers, als zonen en dochters op aarde. Dan kan hier best wel snel, als we ons werk ook van binnen gelijk gaan doen, hemel op aarde ontstaan. Een paradijs op aarde van overvloed, van welbevinden. En daar hebben wij natuurlijk die gereedschappen voor ontwikkeld om dat te doen. Maar het grootste gereedschap ben je zelf met je binnenwerk.
Ik vind het heel mooi dat hij eigenlijk weer terugkomt, want dit is ook wat natuurlijk in het begin van het gesprek gebeurde, waar we op een gegeven moment de intro over lieten gaan, dat de computer uitwiel van David, waardoor er vertraging op liep en niemand was hier in de stress, want je weet dat het goed komt, ondanks het feit dat er geprobeerd wordt om aan je. . . Er wordt getornt. Er wordt getornt, maar als je vertrouwen blijft houden in het pad wat je bewandelt, en die voel je ook alleen maar van binnen, denk ik, dan is er voor die angst geen plek. En dan weet je, het komt goed. Laat me kletsen. Ja. Laat me kletsen.
En dat zie je op wel meer dingen. En dat vind ik ook zo mooi als je kijkt naar. . . Ik zag een post van een vriendin van mij van een week op Instagram, en die vond ik ook zo sterk, is dat ze proberen je te voeden met angst, maar echte dingen gebeuren er niet echt. Ze hebben je heel erg wijs gemaakt van het begin vanaf dag 1 dat je niet meer kon reizen, dat je niet meer naar het buitenland kon. Heb je je al heel erg ingepaperd? Ik ben met David een beetje elk land in Europa geweest met die podcast.
In de heftigste periode is in de meest code rood en weet ik het wat allemaal, nulcontroles gezien. Het is allemaal inspelen op die angst, maar als je het vertrouwen voelt dat jij. . . Want dat voelde ik ook echt als we toen gingen reizen, want ik voelde van nee, bijvoorbeeld in Messing, ik moet naar die man toe, dus het zal me wat. Als ze me aanhouden, dan komt er dan wel weer iets waardoor het goed komt, of ik lul me er wel onderuit, of weet ik het wat. Maar je voelt gewoon zo sterk het vertrouwen, ja, dat is een compleet andere manier van het leven staan eigenlijk. En dan komt het ook naar je toe, denk ik.
Ja, ik heb hetzelfde ervaren en ook getuigenissen gekregen, ook van mensen die best wel internationaal moeten reizen. En die zeiden ook van ja, wat er allemaal op die tv en op die radio en in de kranten, in de praktijk helemaal niks. Het enige wat ze vonden, dat was dat het vooral in die heftige periode, dat het een stukje rustiger op de weg was. Er waren geen verkeerscontroles, ze konden zo doorblazen, vooral in Duitsland. Maar er was helemaal niks. En dan komt het ook weer terug op wat jij ook al eerder zei eigenlijk, dat het een stukje rustiger was, maar wat dat betreft is het dus altijd een keuze. Want ja, ze kunnen jou voor de. . .
Ik hoor mensen nu denken of zeggen van ja, maar ik word nu voor de keuze gesteld, of werd voor de keuze gesteld om me te laten vaccineren, want anders was ik mijn baan kwijt. Ja, dat is inderdaad zo. Maar de keuze die je dan hebt, en de uitnodiging ook, denk ik, want blijkbaar is die baan dus niet iets wat echt bij jou aanspluit, als ze dat soort dingen van jou vragen, maar je moet ervan afgauwen te voelen dat dat het dus niet is, en dat je ergens anders naartoe kan gaan waar je je plek zal vinden, zeg maar. En dat is de keuze die je dan hebt.
Alleen vanuit angst zul je dat als een heel groot obstakel zien, en dus je gedwongen misschien voelen om het wel te doen, of in ieder geval geen uitweg zien meer uit de situatie.
Ja, en dit is dus ook een punt, want je noemt nu de mensen op die dan mee hebben gedaan aan het experiment, om allerlei nobele redenen, de nieuwe helden, ze hebben de gezondheid gered, enzovoort, die dus nu eigenlijk een soort van spijt op tante worden, die ook zien wat er met de cijfers aan de hand is, ze zien zomaar mensen doodvallen, enzovoort, maar laat je niet door angst bevangen omdat je nu eenmaal iets hebt gedaan wat mogelijk schadelijk zou zijn in de toekomst, want dat is helemaal niet gezegd.
Als jij je prima voelt, waar maak je je druk om? Als je inderdaad calamiteit hebt, kijk hoe je genezing kan realiseren, want het is niet zo dat je nu in het verdomhoekje zit van oh, ik heb die rommel in mijn lichaam, dus het is over, uit en sluiten, dat is helemaal niet gezegd, er waren drie variabelen sowieso in het geen wat ze injecteerden, maar laat je af en toe, alsjeblieft, niet bevangen door angst, want angst trekt juist je immuunsysteem, je weerstand naar beneden, dat is misschien nog veel grotere als hetgeen wat er aan rommel in je lichaam is gespoten, want dat lichaam kan ook dingen afbreken, dus ja, er zijn erger dingen gebeurd, en ja, sommige mensen hun DNA is veranderd, er kan van alles, maar vul het verder niet in, want het zijn allemaal een soort van zelfvervullende profetieën, dat zie je zo vaak in het leven dat uiteindelijk hetgeen waar de mensen bang voor zijn, dat dat vroeg of laat uiteindelijk een realiteit wordt, omdat ze niet beseffen dat ze medecreators zijn, dus dit is een heel krachtig instrument, het kan als een zwaard werken, het kan ook genezen werken, het kan alles, want ik heb het gezien hoor, ik heb het gezien in een en andere kring van wat ze dan noemen christenen, dat was gebedsgenevering, en door het persoonlijk te ervaren allemaal weet ik gewoon wat wij allemaal kunnen, het is zo gigantisch, maar ja, we laten ons limiteren, lieten ons limiteren, laten we er maar gaan over praten alsof het ooit was, ja precies, ja, manniversitaties, laten we op de bank gaan zitten nu, en gewoon zeggen, oké, weet je nog toen, dat wij mensen ons onder de knoet lieten gaan, waar is dat ding, dat we onder de knoet lagen, dat we niet de vrijheid kozen om wereldwijd lokaal economie te ontwikkelen, want het gaat om lokale economie, dit is ook een mooie metafoor weer, want hier zie je dan be of joy wereldwijd, al die hubjes, dat is om echte economie te bedrijven, zodat je niet bananen weet ik waar vandaar trekt, maar gewoon zeg, oké, als je per se bananen wilt eten, dan douw je hier toch in de kassen, pompen er extra CO2 in, en het groeit als een tierelier, de bouwsteen van het leven, CO2, he, moeten we dat nu verminderen, CO2, die bouwsteen, oh, heeft dat te maken met de zuurstofproductie, ja, natuurlijk, ja, zuurstof is ook slecht voor ons, dus laten we al die bullshit gewoon weggooien, we hebben lang genoeg ons lopen liegen en bedriegen, laten we gewoon kijken naar de realiteit van de werkelijkheid, zoals die is, en dingen benoemen zoals ze zijn, laat ze maar.
Maar dit is ook weer zo'n mooi metafoor voor dat eigen lichaam, want hier creëer je wereldwijd een lichaam, maar je gaat weer zeggen, nee, lokale ontwikkeling, dus als wij bananen willen, nou prima, dan gaan we hier kassen zetten, pompen er CO2 in, we hebben hier technologie voor verhitting, en we hebben hier bananen uit Holland, biologisch, kunnen wij ze exporteren naar Duitsland, maar dat betekent, lokale economieontwikkeling zegt weer exact hetzelfde, we hebben een lichaam, organisch, coöperatief, maar uiteindelijk lokaal, vanbinnen, daar moet het gebeuren, want zonder lokale economieontwikkeling wereldwijd, dan heb ik het echt over per regio, ben je er nog niet, want als hier wat wegvalt, vangt die het weer op, vangt die het weer op, die weer op, net als het lichaam, ons lichaam is opgebouwd uit celletjes, als één celletje beschadigd raakt, wordt het opgevangen, gaat het zich anders vormen, je moet eens kijken hoe die machine draait, dus als wij op basis van de celletjes, want het is het celletjesmodel, als wij op die manier ons lichaam terug opbouwen, maar dan wereldwijd lokaal, dan krijg je wat hier op Hodenpijl ook gebeurt, hier hebben ze een bio-winkel, met landelijke regionale producten, ik meen dat ze hier zelfs ook met een eigen munt werken, dus dat is dat lokale, maar wat heb je daarvoor nodig, ons als verandering, en dit verhikel, wat zich de laatste 10, 12 jaar heeft ontwikkeld, dat is dat financieel platform, waarin je in fase 1, die draait trouwens al, met het URA-platform, een nieuwe wereld creëert, met een eigen munt, dat zijn die briefjes die wij misschien vanavond gaan uitgeven, met biologisch eten, wie weet, we gaan het zien, maar dit bestaat al, dat draait al, steeds meer mensen beginnen die nieuwe wereld nu al te creëren, zegt nog niks van het lichaam, en wat ze binnen in hunzelf gaan doen, maar dat komt wel, doordat die nieuwe wereld die zich nu aan het vormen is, door de mensen die nu gebruikmaken van het financieel platform, het URA-platform, begint zich dat wel al aan te dienen, want daarin zitten allemaal mensen die bijvoorbeeld zelf eigen gemaakt gem maken, die boeken verkopen, die heel erg gaan over het hele van de mens, dus dit heeft sowieso al een medicinaal kastje, dat is geweldig, de nieuwe wereld wordt al gecreëerd, maar wat is ook nodig, de communicatie, de interactie binnen een transitie met die oude wereld, je kan niet verwachten dat als jij bijvoorbeeld zegt, oh tof, ik ga voortaan events of wat dan ook doen met URA's, maar je moet wel alles betalen aan de andere kant, als daar alleen maar wordt gezegd, wat is dat URA, dag, doen we niet, moet je met euro's kunnen betalen, nou, zo gauw wij uiteindelijk die 10.
000 leden hebben, die dus zetel gaan nemen in een Europese coöperatie, van, voor en door de mensen, want er zitten gewoon internationaal met leden, dan gaat die Europese coöperatie gebruikmaken van het nieuwe bankieren, maar ook van het oude bankieren, want hier gaan we eigen IBAN bankrekeningnummers aanmaken voor de coöperanten, dus die hoeven niet meer naar een andere bank, die kunnen gewoon binnen hun eigen coöperatie, hun eigen IBAN bankrekening openen en een debitcard krijgen, dan kan jij met die oude wereld ook nog communiceren, en wat ook dan komt, het is dat de URA gewisseld kan worden voor euro's of dollar's of wat dan ook, dus hier, en ik hou het kort, zit eigenlijk de basis van een gereedschap, wat je nodig hebt, waar ik dus ooit in 2009 voor gevraagd werd, voor de kinderen, 2010 begon ik te schrijven, uiteindelijk is het door professionals verder uitgekristalliseerd, en anno 2022 is dit wat op de planken ligt en operationeel is, en waar de mensen dus nu op instropen, en dat geeft maar hoop, want het is jaren geweest dat je denkt, nou, die 7 miljoen, zelfs dat zal nooit gebeuren, maar nu, dankzij dan toch weer al die rotzooi die ze aan de andere kant hebben geschapen, beginnen nu steeds meer mensen uit die angst te komen, werkelijk wakker te worden, en ja, hoe dan, hè? Nou ja, het komt erop neer dat ik nu voor het eerst in mijn leven, wij van WC1 zeg, bevelen WC1 aan, want wereldwijd, ik zie wel leuke initiatieven, maar niet zo doortastend, niet zo compleet, als wat wij dan uiteindelijk met z'n allen hebben gecreëerd, en dan gaat het niet om mij, maar het is wel belangrijk dat dit gereedschap wordt opgepikt door de mensen, dat het ook hun ding wordt, en niet het mijne, zodat hun als koperanten kunnen zeggen, oké, we zetten een bestuur op, en dat gaan we doen, want wat hoop ik hieruit te halen, dat werkelijk alle mensen samen komen, wereldwijd, dat ze dus als een eenheid in diversiteit dat nieuwe lichaam gaan vormen, en dat we dus die poem van alle mensen weer in één pot gaan krijgen, want wat wil ik dan graag doen? Ik wil gaan scheppen, ik wil weer gaan creëren, dus ik wil die nieuwe vormen van energie als projecten gaan realiseren, daar zitten mijn feestjes.
Ik ben niet een saai kantoorman, wat zegt, oké, dan gaan we een bankje runnen, of een nieuw financieel platform. Nee, dan begint het echte feest pas. Als we de basis voor elkaar hebben, dan creëren we die nieuwe wereld met alles wat beschikbaar is hier op aarde. Ik zou zeggen, doe mee. Mooi. Waar kunnen mensen dit terugvinden? De website die daarvoor is, dat is United People Foundation, en de andere is Be of Joy. Dat zijn eigenlijk de twee basis websites, waarin mensen alles kunnen lezen. Ik ga ze in de descriptions toevoegen, dus dan kunnen mensen daar zo weer terugvinden.
Ja, ik zou mensen willen uitnodigen in ieder geval om die verklaring van vrede eens een keer te gaan lezen, en is toe te passen op hunzelf, want daar moet vrede beginnen. Mooi. Alles begint bij bewustheid eigenlijk toch? Ja. Ja. Daar mogen we dankbaar voor zijn om nu te leven. Ik weet vanuit mijn oude leven, en ik heb dat al een keer eerder verteld, hoe ik het vroeger altijd heb meegekregen, en echt dacht, jullie zijn helemaal gestoord. De oude wereld meent, pretendeert, hun plan, hun afronding te realiseren in uiterlijk 2028.
Dus als het nodig is, en we blijven allemaal gewoon heerlijk comfortabel, dan zal de angst en de terreur en de druk op de mensen alleen nog maar verhoogd worden, en dan is het geen, wat we tot nu toe hebben meegemaakt, kinderspel. Omdat het uiteindelijk hier op aarde de bedoeling is dat ieder mens voor zichzelf individueel een keuze gaat maken. Het is of je blijft in de angst, of je gaat in de liefde. Er is niks anders. Het enige wat ik daarin hoop, dat is dat die zogenaamde 7 miljoen, dat dat een calculatiepoud is geweest, of een gigantische arrogantie vanuit een oude wereld, en dat dus werkelijk de voltallige samenleving wereldwijd mee zal gaan in hetgeen wat wij met elkaar kunnen realiseren.
Want anders dan dat gaat het niet. Want ik, op een bepaald moment, zeg ook jongens de groeten, ik ga weer eens wat anders doen. Als jullie niet willen, prima. Maar dan trek ik me weer terug in het meest helende wat er is, de natuur. En dan ga ik daar in eenvoud met mijn geliefde, met mijn dierbare leven in de community, met permacultuur, zuivere vormen van energie, en met het multidimensionale, wat zich ook heeft aangediend, in gemeenschap wandelen met de schepper van alles leven. Ja, en dan is het maar zo. Toch? Ik maak me er niet druk om, hoor. Ik bedoel, als ik mijn lichaam uitga, is het feest echt pas compleet. Dus boeien.
Ja, en daar zit ergens ook iets moois in, hoor. Want vrede hebben met die wetenschap is ook, of met die realiteit is ook mooi ergens. Want uiteindelijk is dat ook gewoon het enige wat je te doen hebt. En op je pad kan je mensen inspireren en meenemen. Die aanhaakt, haakt aan. En die niet aanhaakt, haakt niet aan, zeg maar. En dat is ook gewoon het enige wat je uiteindelijk kan doen. Het is een illusie dat je het zelf gaat regelen. Ja, precies. Absoluut. Mag ik jou vriendelijk bedanken voor deze podcast en voor dit gesprek. Ja, het is wat een verhaal. Ik kan er niet eens woorden aan geven, eigenlijk.
En ik hoop dat mensen je werk gaan opzoeken. Ja, laat ze de manifestatie opzoeken. Mijn hoeft niet. De manifestatie kost geen heel op de manifestatie. Dat is veel belangrijker. Ik ben maar een boodschapper, hè? Nou ja, de boodschap hoop ik dan dat ze die gaan opzoeken. Ja, we hebben het erg getroffen vandaag. Ik heb al een paar uur de zon op mijn knar. Ja, ik ben in juloers op als ik er zo naar kijk. Lekker hoor. Ja, en zonder zonnecreme gaat dat een leuk kleurtje geven, denk ik. Precies. Dank je wel, man, voor dit. Graag gedaan. Lieve vrienden, ik hoop dat jullie het ook tof hebben gevonden. Zoeken, ze werk op de manifestatie op.
De links staan in de descriptions. En verder, als jullie het tof hebben gevonden, doen jullie mij heel plezier. . . als je het wilt delen met je vrienden op je socials. En ook op mijn website www. juluuka. com. Als je daar nog niet op zit, bezoek hem eens en raak daar alvast gewend aan alles wat daarop staat. Daar kun je ook een financiële blijdragen doen. Daar heb je me natuurlijk enorm mee. En mocht je iets anders willen bijdragen of andere feedback of input. . . dat mag ook, info. juluuka. com. Dank jullie wel voor het kijken, lieve vrienden. En we zien jullie super snel weer. Bye. .
S K R Y B O T
Skrybot. 2023, Video transcriptions from YouTube
By visiting or using our website, you agree that our website or the websites of our partners may use cookies to store information for the purpose of delivering better, faster, and more secure services, as well as for marketing purposes.