VIDEO TRANSCRIPTION
Henryk Różański
Kapsułki - Capsulae, dr Henryk Różański
Description generated by Skrybot
No description has been generated for this video.
Transcription generated by Skrybot
Kapsułki, kapsule należą do twardych form leku. Umożliwiają precyzyjne dawkowanie substancji leczniczych. Kapsułki ulegają rozpadowi w żołądku lub jelicie cienkim albo grubym. Kapsułki dojelitowe uwalniają substancje aktywne w jelicie czczym lub krętym, albo dopiero w jelicie grubym, dzięki otoczce, powłoce dojelitowej. Kapsułki można wypełnić granulkami, małymi tabletkami lub peletkami, które zawierają otoczkę dojelitową. Otoczki dojelitowe zawierają żywice, np. szelak, gumożywice, polimery syntetyczne, np. estry celulozy, etery celulozy, polimery alkoholu polivinylowego, winylopirolidonu, polimetakrylany, czy też poliglikolę. Wyróżniamy kapsułki twarde i kapsułki miękkie, czyli elastyczne. Kapsułki miękkie są kształtowane i napełniane w jednym procesie technologicznym. Jest to tzw. proces matrycy obrotowej. Możemy także takie kapsułki uzyskać w procesie kroplowym, zwanym procesem rozdmuchiwania, czyli Globex.
Zawartość kapsułek elastycznych jest płynna lub w postaci pasty. Otoczka jest grubsza i bardziej elastyczna niż w kapsułkach twardych. Otoczki są wrażliwe na wodę. Pod wpływem wody rozmiękają, tracą kształt, ulegają w związku z tym deformacji oraz rozpuszczają się. Wypełnienie kapsułek elastycznych jest bezwodne, albo też zawiera poniżej 5% wody. Nośnikiem substancji leczniczej są oleje, węglowodory płynne, woski, makrogole, czyli tzw. PEGI, a zatem glikole polietylenowe. Najbardziej znanym obecnie procesem produkcji miękkich kapsułek żelatynowych jest proces Scherrera. Inaczej proces matryty rotacyjnej. W procesie tym można wyprodukować 100 tysięcy kapsułek na godzinę. Napełnianie i produkcja kapsułek odbywa się w jednej operacji. Maszyna posiada dwa walce formujące, które obracają się razem.
Na rolki formujące nachodzą taśmy żelatynowe, które składają się z 40% żelatyny, 30% z gliceryny i 30% z wody. Materiał wypełniający jest dodawany pomiędzy dwa wałki formujące, a dwie połówki wstęgi żelatynowej. Są ze sobą wówczas zgrzewane poprzez wytwarzanie ciepła. Wytworzoną miękką kapsułkę żelatynową chłodzi się. Następnie przemywa rozpuszczalnikami organicznymi suszy przy wilgotności 30% w temperaturze pokojowej. Proces Scherrera został opracowany w 1933 roku przez założyciela firmy Roberta Scherrera, który żył w latach 1906-1960. Kapsułki twarde służą do zamykania substancji w formie proszku. W ręcznych kapsułkarkach możliwe jest również zamknięcie proszków nasączonych olejami, olejkami, żywicami. Jednakże jest to proces kłopotliwy i ryzykowny z uwagi na ewentualne reakcje między płynami a otoczką.
Wówczas może dojść do rozmiękczenia, deformacja, nawet rozpadu takiej kapsułki. Otoczki kapsułek twardych zawierają żelatynę lub hydroksy, propylo, metylocelulozę, czyli HPMC. Mogą też zawierać barwnik. Na przykład tlenek żelaza daje barwę brązową lub czerwoną. Tlenek tytanu czy też tlenek magnezu daje nam barwę białą. Chlorofilina, czyli miedziowany chlorofil daje nam barwę zieloną. Kapsułki twarde w otoczce nie zawierają tzw. plastyfikatorów, czyli środków uelastyczniających, zmiękczających. Kapsułki twarde zbudowane są z dwóch prefabrykowanych, cylindrycznych, pustych form z półkolistą podstawą. Połówki kapsułek, które można wkładać jedna w drugą są dostępne w ośmiu rozmiarach. Od dużych do małych. Największe to 000000, czyli najpierw mamy 3 0, potem 2 0, poza tym zerówki.
Potem są już mniejsze kapsułki numer 1, 2, 3, 4, 5. Kapsułki twarde mogą zawierać substancję leczniczą uprzednio zgranulowaną. Zawartość może też być w formie peletek, mikrokapsułek i drobnych tabletek. Mieszaniny kapsułkowane muszą być homogene, wykazywać odpowiednią przesypowość. Kapsułki twarde zazwyczaj napełnia się metodą dozowania objętościowego. Przy obliczaniu udziału poszczególnych substancji aktywnych trzeba wziąć pod uwagę masę właściwą, czyli stosunek ciężaru ciała do jego objętości. Istotne są składniki technologiczne albo inaczej pomocnicze, np. przeciwzbrylające, czyli tzw. antyzbrylacze, optymalizujące sypkość. Substancje powinny zostać również odpowiednio rozdrobnione, np. zioła należy zmikronizować, i rozerwać ściany komórkowe tak, aby doszło do ekstrakcji w obecności soków trawiennych, płynów, soków, które znajdują się w świetle przewodu pokarmowego.
Na podłożach absorpcyjnych możliwe jest wprowadzenie do kapsułek płynów, np. olejków eterycznych nanesionych na krzemionkę. Do proszków kapsułkowanych nie należy dodawać wodnych wyciągów z ziół i wodnych roztworów, bowiem woda rozpuści otoczkę kapsułki. Tłuste proszki można zdyspergować, czyli rozproszyć, osuszyć np. lękiem magnezu, krzemionką, glinką, bentonitem, krzemianem wapnia czy też krzemianem magnezu. Równie można do tego celu użyć kredę, czyli węglę wapnia. To, ile substancji wejdzie do kapsułki, jest uzależnioną od stopnia rozdrobnienia siły wtłaczania proszku do kapsułki i wspomnianej masy właściwej składników. Urządzenia do kapsułkowania mogą być ręczne, półautomatyczne lub automatyczne. Kapsułki mają różne rozmiary. Np.
kapsułki 000 mają długość 26 mm, szerokość od 9,5 do 9,7 mm, a mogą zawierać nawet 1,4 ml substancji, jeżeli byśmy popatrzyli na objętość wypełnienia. Natomiast masa wypełnia, w zależności od ciężaru właściwego, od stopnia rozdrobnienia substancji, jaka wejdzie do kapsułki 000 waha się w granicach od 800 do 1400 mg, czyli 800-1400 mg może zawrzeć w sobie kapsułka 000. Natomiast kapsułka np. malutka, tzw. nr 5 ma długość 11 mm, średnicę około 4,9 mm, a objętość wypełnienia wynosi 0,13 ml. I masa wypełnienia waha się od 80 do 160 mg. Kapsułki twarde zapewniają wygodne dozowanie sproszkowanych ziół i minerałów.
Znając synergizm między ziołami, minerałami i witaminami, możliwe jest samodzielne przyrządzanie mieszanin i ich kapsułkowanie w warunkach domowych. Dostępne ekstrakty suche z ziół również można mieszać z innymi składnikami synergistycznymi, uzyskując ciekawe mieszanki w proszku. Tutaj państwu pokazuję recepturę na mieszankę do kapsułkowania o działaniu przeciwzapalnym gojącym na przewód pokarmowy. Tą mieszankę opracowałem w 2003 roku i zawiera ona sproszkowany korzeń lukrecji lub ekstrakt 3 do 1 z korzenia lukrecji. W mieszaninie ma to udział 20%, sproszkowana kora kondurango, czyli zmarzdenia kondurango 20%, sproszkowany korzeń dziewięć sił 20%, węglan magnesu 20% i sól wapniowa kwasu, beta hydroxy, beta metylo masłowego 20%. Jest to biały proszek łatwo dostępny w sklepach internetowych.
Składniki należy starannie wymieszać, procenty możemy śmiało zamienić na gramy. Proszek trzeba zakapsułkować w kapsułki 00, czyli 0000, zażywać trzy razy dziennie po jednej kapsułce przy stanach zapalnych i owrzodzeniach żołądka czy jelit. Surowce zielarskie, które są sproszkowane, można kapsułkować po przesianiu przez sita, bez dodatkowych substancji pomocniczych. Niektóre korzenie, np. cykoria, oma, narcydzięgiel, mogą po rozpakowaniu wykazywać tendencje do zbrylania się, szczególnie jeżeli były zamknięte w środowisku wilgotnym. Zbryleniu zapobiega tlenek magnezu, krzemionka, laktoza, likopodium, czyli zarotniki zwidłaka, a także glinka. Na glinkę, węglanwapnia, fosforanwapnia, krzemionkę można nanosić olejek eterycznych, albo też roztwór oleożywicy w kroplach Hoffmana.
Trzeba wykonać jednak próby technologiczne w celu określenia chłonności podłoża dla takiego olejku eterycznego czy roztworu na kroplach Hoffmana, bowiem te zależą od nośnika oraz składu samego olejku eterycznego czy roztworu oleożywicy. Wiadomo, że jeżeli tam znajdą się kwasy żywicowe, kwasy tłuszczowe, czyli glicerydy kwasów tłuszczowych, wtedy taki proszek będzie bardziej tłusty, posklejany i więcej będzie wymagał udział tych substancji osuszających. Czasem stosowane są wypełniacze, czyli substancje pozwalające na dojście do określonej masy całej mieszanki, np. do 100 g. Dobrymi wypełniaczami są laktoza, glukoza, mannitol, mannoza i nulina. Olejki eteryczne mogą być nanoszone również na zioła, np. sproszkowane ziele skrzypu, sproszkowane ziele szanty, sproszkowany korzeń cykori, sproszkowany korzeń lukrecji. Wypełniacz i nośnik mogą być obojętne, np.
krzemionka, krzemion magnezu, krzemion wapnia, glinka, bentonit, albo też wykazywać właściwości lecznicze lub dietetyczne. Na przykład inulina jest substancją prebiotyczną dla mikrobioty, czyli taką, która wspomaga wzrost probiotyku, czyli bakterii symbiotycznej. Lukrecja wykazuje działanie przeciwzapalne, powlekające, przeciwżodowe. Z kolei korzeń mydlnicy, saponaria officinalis, zawiera saponiny, które mogą zwiększać wchłanianie substancji aktywnych z jelit do krwi. Szanta z kolei zwiększa wydzielanie soków trawiennych. Im więcej soków trawiennych, tym lepsza możliwość rozpuszczenia, rozproszenia, rozpropagowania, wchłonięcia się składników czynnych z kapsułek. Proszki przed zmieszaniem powinny zostać roztarte w moździerzu, ewentualnie wcześniej dodatkowo zmielone w celu uzyskania odpowiedniej gradacji cząstek. Wymieszane proszki w moździerzu trzeba przesiać, co dodatkowo zwiększa homogenność.
Następnie proszki ponownie należy wymieszać w mieszajniku lub ręcznie w odpowiednim pojemniku, do którego wprowadzane są kulki szklane z tworzywa czy nawet kulki drewniane, które niewątpliwie ułatwiają mieszanie. Przygotowaną mieszaninę należy potem wprowadzać do dolnych połówek kapsułek. Następnie nakłada się górne połówki kapsułek za pomocą urządzenia. Po przygotowaniu kapsułek trzeba jest kontrolować organoleptycznie. Ważne jest przy tym uwzględnienie stopnia zamknięcia obu połówek oraz masa kapsułek. Kapsułki powinny być przechowane w szczelnych pojemnikach, aby nie były narażone na działanie wilgoci i słońca. Kapsułki poza życiu należy dobrze popić wodą, aby otoczka napęczniała i uległa degradacji rozpadowi. Woda, napar ziołowy, wykazujący synergię stosunku do składników kapsułki, umożliwiają uwolnienie, rozpuszczenie i propagację składników czynnych w organizmie.
Dla przykładu Państwu tutaj pokazuję mieszankę do kapsułkowania, która uzupełnia dietę w magnez i witaminę C. Zawiera ona węglan magnezu 20%, cytrynian magnezu 20%, wodorofosforan magnezu 20%, kwas askorbinowy 20%, równie można zastosować askorbinian sodu oraz kwas bursztynowy 20%. Kroszki trzeba zmieszać w moździerzu, rozetrzeć, przesiać i ponownie wymieszać. Zamykać w kapsułkach 00 lub 000. Zażywamy po jednej, dwie kapsułki dziennie. Preparat zawiera kwas bursztynowy i askorbinowy o działaniu ogólnie wzmacniającym i trzy formy chemiczne magnezu, które są łatwo przyswajalne. W dodatku w obecności kwasu bursztynowego magnez jest dobrze przyswajalny. Można sobie zadać pytanie jak obliczyć zawartość np. węglanu magnezu w jednym gramie proszku.
Powiem, że jeżeli zastosujemy kapsułki 00 lub 000, to wtedy możemy domniemywać i zresztą możemy to też skontrolować na wadze, że w takiej kapsułce jest około 1 g proszku. Wtedy dzielimy 20 g, bowiem 20% stanowi węglan magnezu, na 100 i uzyskujemy odpowiednio 0,2 mg, a zatem 0,2 g. Zatem w jednym gramie proszku, całego proszku, mamy 200 mg węglanu magnezu. Znając teraz wzór sumaryczny masę molową substancji chemicznej, możemy obliczyć nawet pierwiastkowy skład procentowy, zatem ustalić np. zawartość magnezu w poszczególnych solach, które żeśmy dodali do tej mieszanki. Na zawartość danego pierwiastka wpływa czystość związku chemicznego oraz stopień uwodnienia soli. Organiczne soli magnezu zawierają zawsze mniej magnezu niż sole nieorganiczne oraz tlenki. Tlenki nie są dobrze przyswajalne przez organizm.
Wymagają kwaśnego środowiska, czyli kwasu solnego. Np. po zażyciu tlenku magnezu w obecności kwasu solnego powstaje chlorek magnezu czy też np. tlenku żelaza, chlorek żelaza. I te są wtedy przyswajalne. Tlenki, trzeba o tym też pamiętać, wykazują niski poziom biodostępności dla organizmu człowieka czy zwierząt. Bezwodne sole z kolei są agresywne przy kontakcie z tkanką, bowiem łapczywie chłoną wodę i wydzielają przy tym ciepło. Może wówczas dojść nawet do perforacji np. żołądka czy jelita grubego, bowiem wysoka temperatura i silnie stężona substancja. Osmotycznie czynna doprowadza do zniszczenia tkanki, do oparzenia tej tkanki, a następnie martwicy. Dlatego niedopuszczalne jest np. użycie tlenku wapny. To tak jakbyśmy tlenek wapnia, czyli wapno, ugasili w przewodzie pokarmowym.
Wiadomo, że to może doprowadzić do śmierci. Tak samo nie dajemy do kapsułek czy tabletek bezwodnego chlorku wapnia czy chlorku magnezu, bo te doprowadzą do perforacji oraz do zniszczenia jelit oraz żołądka. Poza tym te sole takie bezwodne, one są silnie higroskopijne. W ogóle wiele soli jest higroskopijnych. Jeżeli wiemy, że one wykazują taką właściwość, to nie dajemy ich do kapsułek ani do tabletek, bowiem chłonąc wodę powodują pęcznienie kapsułek i tabletek. Sam chlorek wapnia czy chlorek magnezu po prostu rozpuszczają, niszczą zarówno celulozowe, jak i agarowe, czy też żelatynowe otoczki kapsułek. Warto też znać zawartość danego pierwiastka w danej soli użytej do mieszaniny w celu zakapsułkowania.
I na przykład węglan magnezu pięciowodny zawiera około 24% magnezu jako pierwiastka. Tutaj państwu pokazałem w tabeli zawartość magnezu w różnych związkach magnezu. Na przykład tlenek magnezu o niskiej przyswajalności zawiera aż 55% magnezu. Z kolei wodorotlenek magnezu zawiera aż 40% magnezu. Węglan magnezu 24% magnezu. Fosforan trójmagnezowy zawiera 20% magnezu. Z kolei fosforan dwumagnezu 14,5% magnezu. Cytrynian trójmagnezowy zawiera 12% magnezu. Siarczan magnezu 10% magnezu. Mleczan magnezu około 10% magnezu. Natomiast glukonian magnezu jedynie 5,5% magnezu. Z kolei chlorek magnezu sześciowodny około 21% magnezu. Wodorofosforan magnezu trzywodny zawiera około 17% magnezu. Mamy kolejny przykład mieszanki ziołowej do kapsułkowania o działaniu przeciwbiegunkowym, przeciwnierzytowym, ściągającym, przeciwkrwotocznym.
Zawiera galasy sproszkowane 18%, kłącze wężownika sproszkowane 20%, korem dębu lub olchy sproszkowane 20%, tlenek cynku 10%, glinkę białą 30%, olejek majerankowy lub kolędrowy 1%, olejek miętowy 1%. Olejki należy wymieszać w moździerzu skorą dębową lub olchową. Dodać trzeba tlenek cynku, glinkę i wężownik na końcu galasy. Wymieszamy taką miksturę proszkową starannie. Trzeba ją przesiać, ponownie wymieszać po przesianiu przez sito i wprowadzamy do kapsułek 00 lub 000, czyli tak zwanych trójzerówek. Zażywamy co 4-6 godzin po jednej dwie kapsułki przy nierzycie żołądka, jeli, zaostrzeniu choroby wrzodowej, ale przede wszystkim przy niestrawności, która objawia się biegunką z dęciami. www. multi-moto. eu.
S K R Y B O T
Skrybot. 2023, Video transcriptions from YouTube
By visiting or using our website, you agree that our website or the websites of our partners may use cookies to store information for the purpose of delivering better, faster, and more secure services, as well as for marketing purposes.